Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2006

ισως να ηταν τερας

Καποτε ηταν ενας καλος ανθρωπος. Απο αυτους που βλεπεις στο δρομο. Κοστουμαρισμενος, με χτενισμενα μαλλια και ολα τα συναφη. Οχι, οχι! Λαθος εντυπωση σχηματισες. Δεν ηταν γιαπης. Ανθρωπακο θα τον χαρακτηριζες. Απο τα παιδια που μεγαλωνουν κατω απο μια καταπιεστικη μητερα, να τους φτιαχνει ενα αυστηρο προγραμμα, με αγγλικα, γερμανικα και κατι αλλο, αχρηστο, μονο και μονο για να εχει μια παραπανω γνωση. Άριστος σε όλα. Το αγαπημενο παιδι των καθηγητων και το παραδειγμα που ανεφεραν ολοι οι αλλοι οι γονεις στα δικα τους τα παιδια. Μονο που... ο καημενος ηταν βλακας. Δεν ηθελε να το παραδεχτει όμως . Για αυτο προσπαθουσε τετραπλασια απο τους αλλους. Και υστερα... μεγαλωσε
Βρηκε μια δουλεια με αυστηρο και απαιτησεις. Στο πρωτο, τα πηγαινε καλα. Οχι ομως και στο δευτερο. Βρηκαι και μια γυναικα. Αυστηρη σαν τη μητερα του. Του εδινε και αυτη συγκεκριμενο προγραμμα. "Όταν τελειώσεις απο τη δουλεια σου θα πας στο σουπερ μαρκετ, θα αγορασεις [...] Και προσεξε να τελειωσεις γρηγορα ε; Αμα αργησεις θα φας μονος σου τα κρυα" Και ο καημενος τι να εκανε; Κουνουσε το κεφαλι του πανω κατω αδιαμαρτυρητα. Δεν ειχε βλαψει ποτε καποιον ποτε στη ζωη του. Δεν ηταν ικανος αλλωστε...
"Θανατος" Η ποινη του δικαστη μεταδοθηκε σε ολο τον κοσμο με τα ΜΜΕ. Βδομαδες ολοκληρες μιλουσαν για αυτον. Η ποινη αυτη ηταν η μονη που αξιζε σε ενα τετοιο τερας. Επειδη τερας τον ειχαν ονομασει. Τετοια πραξη ηταν αδυνατον να κανει ενας φυσιολογικος ανθρωπος. Μονο ενα τερας
Ύστερα απο μια φυσιολογικη μερα, το τερας γυρισε σπιτι του. "Οχι, οχι. δεν παρατηρησα κατι το παραξενο στη συμπεριφορα του. Ηταν οπως ολες τις αλλες μερες στο γραφειο. Καθοταν σιωπηλος. Σχεδον δε προσεχες οτι ηταν εκει περα". Το τερας, αφου εκανε οτι εκανε, βγηκε και τα περιεγραψε ολα, με εκπληκτικη λεπτομερεια σε εναν περαστικο. "Εκει που περπατουσα ξαφνικα με επιασε ενας ανθρωπος απο τον ωμο. Γυρισα και ειδα εναν ανθρωπο να με κοιτα με πρωτογνωτη ευτυχια. Σκεφτηκα οτι κερδισε το τζοκερ η κατι τετοιο, και τρελαθηκε απο τη χαρα, και ηθελε να το μαθει ολος ο κοσμος. Ομως οσα μου ειπε, δεν τα περιμενα." Το τερας, ειπε ακριβως τα ιδια λογια και στους αστυνομικους που τον ανεκριναν. Μιλουσε ασταματητα, χωρις να χρειαστει να τον ρωτησουν τα αποκαλυψε ολα. Οση ωρα μιλουσε, στα χειλη του υπηρχε ενα τεραστιο χαμογελο.
"Γυρισα απο τη δουλεια. Μπηκα στο σπιτι μου και ειδα τη γυναικα μου να βλεπει τηλεοραση. Δε χαιρετησε, δε χαιρετησα. Πηγα και εκατσα στον απεναντι καναπε. "Αργησες" μου ειπε "Ειχε κινηση" απαντησα. "Εχει φαγητο στην κουζινα." "Δεν πειναω" Μετα απο μιση ωρα, ξαναμιλησε:
- Παω να κοιμηθω. Αυριο οταν ξυπνησεις μη ξεχασεις να περασεις απο τη μανα μου. Της υποσχεθηκα να της δωσω τη μικρη την τηλεοραση
- Ποια μικρη τηλεοραση; Αυτη ειναι δικια μου. Το ξερεις πολυ καλα οτι εκει οτι σε αυτη βλεπω τα νεα των 8 για να μη σε ξυπναω το πρωι.
- Ε μαντεψε λοιπον, ηταν δικια σου. Ισως, απο δω και περα να μη βλεπεις τα νεα των 8
Το ειπε με τοση ειρωνια. Δεν αντεξα, απαντησα
- Ισως απο δω και περα θα πρεπει να σε ξυπναω στις 8
Ισως δε περιμενε μια τετοια απαντηση. Ισως να το ειχα παρακανει. Φανηκε στα ματια της οτι εξοργιστηκε. Ισως αμα ειχα κρατησει το στομα μου κλειστο... ισως, ισως, ισως. Μα τι σημασια εχουν τα ισως τωρα πια; Οτι εγινε εγινε. Και τωρα, ειμαι ΕΛΕΥΘΕΡΟς. Τι εγινε και πως εγινε μετα ετσι κ αλλιως δεν εχει σημασια. Αλλωστε δε νομιζω να σας νοιαζει κιολας. Θα σας πω μονο αυτα που θελετε. Η ισως, αυτα που πρεπει να ξερετε. Δε μπορεσα να συγκρατηθω. Ειχε ηδη βγει το τερας απο μεσα μου. Το τερας λοιπον, πηρε ενα μαχαιρι και το καρφωσε στην καρδια της. Προσπαθησα να το ελεγξω. Δεν τα καταφερα. Ηταν πιο δυνατο απο μενα. Επαιρνε δυναμη απο χρονια ολοκληρα μισους και υπομονης. Συνεχισε να την μαχαιρωνει. Πιο πολυ στο προσωπο. Καταλαβαινα, πως ενιωθε σαν καλλιτεχνης. Κοιτουσε μεσα απο τα ματια μου και σκεφτοτανε μεσα απο το μυαλο μου. Οταν πλεον ειχε τελειωσει, δε μπορουσες να καταλαβεις το προσωπο της. Δεν ειχε στομα να με βρισε. Δεν ειχε ματια να με αγριοκοιταξει. Ουτε αυτια για να την ξυπνησω τα πρωινα. Ηταν η ιδανικη γυναικα. Η γυναικα των ονειρων μου. Το επομενο πρωι, πηγε το τερας στη μητερα της. Με την καινουργια της τηλεοραση. Μου ειπε να τη συνδεσω επειδη αυτη δε μπορουσε μονη της. Οταν τη συνδεσα, της ειπα να βαλει να δουμε. Χαχαχα. Πραγματικα επαιζε ενα μοναδικο σοου εκεινη την ωρα η τηλεοραση. Την εβαλα στην μπριζα και τοτε ακουσα την τσιριδα της. Το θεαμα ηταν μοναδικο. Ενα μπλε φωτακι, να φωτιζει ενα αγνωριστο κεφαλι. Πραγματικο εργο καλλιτεχνη..."
Συνεχιζε για πολυ ωρα να περιγραφει το εργο του τερατος. Μετα που σκοτωσε την πεθερα του (με την καινουργια τηλεοραση στο κεφαλι και αλλα φρικιαστικα να ακολουθουν) πηγε και σκοτωσε τελικα τη μανα του. Ισως, να ηταν πλεον, οπως ο ιδιο υποστηριζε, ελευθερος

1 σχόλιο:

Rea είπε...

na k syggrafeas o andro :P
kala lew oti sai leyterhs wannabe :P

aaa ti sygkinhsh,to prwto moy comment sto blogidio soy :P
kala postia :P