Κυριακή, Απριλίου 11, 2010

Loosed thoughts

αλήθεια ξέρω πως κανένας πλέον δε διαβάζει αυτό το μπλογκ. Επίσης ξέρω ότι έχω να γράψω πάααααααααααααρα πολύ καιρό. Επίσης μπορώ να προβλέψω ότι αυτό το ποστ δε θα έχει καμία απολύτως λογική συνοχή μέσα στα πλαίσια που ορίζει ο μέσος άνθρωπος τη λογική συνοχή. παρ'όλα αυτά, χτες με έπιασε για ακόμα μία φορά ( βλέπε : http://someloosethoughts.blogspot.com/2006/12/blog-post_12.html#links ) η κάψα που με πιάνει ανα απροσδιόριστα χρονικά διαστήματα να διαβάσω το blog μου. και εκεί που το διάβαζα συνειδητοποίησα ότι πλέον έχει περάσει πάρα πολύ καιρός χωρίς καν να το καταλάβω. όχι μόνο από την τελευταία φορά που έγραψα (που και πάλι είναι πολύ καιρός)αλλά και από την πρώτη φορά που έγραψα. Πράγμα το οποίο μπορεί να ακούγεται απολύτως λογικό για κάποιον άλλον, αλλά εμένα με χτύπησε σαν κεραυνός. Όταν ξεκίνησα να γράφω ήμουν τριτη ΛΥΚΕΙΟΥ. Τώρα είμαι τριτο ΕΤΟΣ. 3 ολοκληρα χρονια περασαν και ουτε που τα καταλαβα. το κατάλαβα όταν διάβαζα τα αξιοθρήνητα ποστς που είχα κάνει επειδή χώρισα. και τότε σκέφτηκαν "μα καλά, έγραφα και τότε που τα είχα με την όλγα;" και μου ακούστηκε τοοοσο μακρινό. Παρ' όλα τα 3 χρόνια όμως, και αν εξαιρέσεις μερικά στην κυριολεξία pathetic posts, νιώθω ότι δεν άλλαξα καθόλου. και αν όχι καθόλου, ελάχιστα. τα περισσότερα απο τα posts που είχα κάνει πριν 3 χρόνια, έχω την αίσθηση πως θα μπορούσα άνετα να τα είχα κάνει χτες. Ακόμα και τώρα που γράφω, νιώθω λες και είμαι πίσω στο χρόνο και ότι αφού το δημοσιεύσω και μετά θα γυρίσουν και θα κάνουν comment τα ίδια άτομα που έκαναν και παλιά. το πιο πιθανό βέβαια, είναι όχι μόνο να μη κάνει κανείς comment, αλλά και να μη το διαβάσει ποτέ κανείς. ή αν το διαβάσει θα είναι κάποιος ξεχασμένος μετά απο πολύυυυυυυυ και καιρό. που ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι τότε να έχω παντρευτεί, ή να έχω ξεκινήσει να ξαναγράφω κανονικά στο μπλοκ, ή να έχω μεταναστεύσει.
Τέλος πάντων. αυτό που ήθελα να πω είναι ότι ο λόγος που γράφω, είναι ότι χτες που ξαναδιάβαζα τα παλιά μου ποστς, ζήλεψα λίγο και μου ήρθε μία απρόσμενη όρεξη να ξαναρχίσω να γράφω. Και μία συζήτηση που είχα σήμερα αποτέλεσε αυτή τη σπίθα. Έστω και για αυτό το ποστ. που μπορεί να μην έχει λογική συνοχή, μπορεί να μη το διαβάσει ποτέ κανείς, μπορεί και στο κάτω κάτω τις γραφής να μη πατώση το κουμπί "δημοσίευση ανάρτησης" ποτέ, αλλά τουλάχιστον είναι μια απόπειρα και αυτή. Τελος πάντων μου μίλησε μετά απο πολυυυ καιρό, ένα άτομο που ούτε και πολύ καλές σχέσεις έχουμε, ούτε είμασταν και ποτέ τρομεροί φίλοι. λίγη παρέα κάναμε αλλά και αυτή θα μπορούσε να την πει κανείς εξαναγκασμένη λόγο των καταστάσεων. Είχαμε αυτό που θα έλεγε κανείς, τυπικές σχέσεις. Μου μίλησες τέλος πάντων στο facebook και μου έκανε ένα ακόμα πιο αψυχολόγητο σχόλιο από αυτό το ποστ. γυρνάω εγώ και τις λέω "ξέρεις, σόρρυ, αλλά δεν έχω ιδέα για τι μιλάς" και μετά μου λέει "ε να. θυμάσαι πριν πολύ καιρό που είχα μπει σε ένα γκρουπ που έλεγε το και το;" (σ.σ. ήταν ένα γκρουπ με λίγο σεξιστικό χαρακτήρα κατά των αντρών. λίγο όμως όχι πολύ) τις λέω και γω "ε κάτι μου θυμίζει αλλά όχι δε θυμάμαι τι εννοείς". "τότε έκανες εσύ ένα κομμεντ πάνω στο join που έκανα που έλεγε το τάδε και το παρατάδε" "α ναι" της λέω "θυμήθηκα απολύτως τι λες". ε και μου λέει "να. αυτό που σου είπα στην αρχή (σ.σ. το τέρμα αψυχολόγητο comment) είναι η απάντηση σε αυτό που μου είπες τότες. το σκεφτόμουν πάρα πολύ καιρό και τελικά κατέληξα σε αυτό το συμπέρασμα" και πραγματικά. ξέρετε τι; με αυτό που μου είπε τελικά δε συμφωνώ σχεδόν καθόλου (η αλήθεια είναι ότι συμφωνούσα πολύ περισσότερο από τη μαλακία ονομασία του γκρουπ το οποίο αποτέλεσε αφορμή για να κάνω το comment αλλά τέλος πάντων) παρόλα αυτά χάρηκα πάρα πολύ. επειδή εγώ εκείνη τη στιγμή που έκανα πριν από εκείνο τον καιρό αυτό το comment, το έκανα πολύ επιπόλαια, χωρίς να περιμένω να έχει κάποια ανταπόκριση ή να το δώσει κάποιος σημασία. παρ'όλα αυτά αυτό αποτέλεσε έναν από τους κύριους προβληματισμούς ενός ατόμου για ένα άρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. σχεδόν όλοι μας έχουμε ακούσει αυτό που λένε διάφορα pathetic περιοδικά έτσι ώστε να ανεβάσουν την ψυχολογία των αναγνωστών τους. "οι πράξεις σας μετράνε. οι πράξεις σας έχουν ισχύ. μπορείτε να προκαλέσετε την αλλαγή κ.τ.λ." αλλά ποτέ δε τα είχα πάρει στα σοβαρά. παρ'όλα αυτά μου αποδείχτηκε σήμερα μπροστά στα μάτια. εντάξει δεν έχω αυταπάτες. ούτε η πείνα στον κόσμο σταμάτησε ύστερα από αυτό, ούτε η εξαπάτηση, ούτε η εκμετάλευση κτλ κτλ. αν όμως ένα πολύ μικρό και ασήμαντο στην κυριολεξία σχόλιο μου αποτέλεσε τέτοιο αντικείμενο σκέψης, τότε γιατί όχι; μπορεί και άλλες πολλές πράξεις που έκανα και μέσα στην καθημερινότητα μου πέρασαν αδιάφορες, να έχουν επιφέρει εξίσου μεγάλα και ίσως και μεγαλύτερα αποτελέσματα. ποιος ξέρει. ίσως και να ισχύει και αυτό που λέει το εξίσου pathetic αλλά και ταυτόχρονα γλυκό chain mail. "τουλάχιστον ένα άτομα που δε γνωρίζεις καν την ύπαρξη του, σε έχει ερωτευτεί" ή κάπως έτσι. πραγματικά όμως είναι τόσα πολλά που θέλω να γράψω, ίσως και επειδή έχω πολύ καιρό να το κάνω, που θα μπορούσα να μη τελειώσω ποτέ. για αυτό το λόγο κάπου σε αυτό το σημείο θα βάλω μία τελείως αυθαίρετη τελεία και για να μη γίνω κουραστικος (που σίγουρα έχω γίνει) αλλά και επειδή κουράστικα. μπορεί να ξαναγράψω σύντομα, μπορεί να μου ξαναπάρει άλλο τόσο για να ξαναγράψω, μπορεί και να μη ξαναγράψω ποτές. προς το παρόν δεν έχει σημασία. matta ne