Λένε ότι η καλή η μέρα από το πρωί φένεται. Αν ισχύει αυτό, εγώ τη γάμησα. Πόσο πιο άσχημα μπορούσε να πάει το σημερινό μου πρωινό; Σήμερα είναι η πρώτη "εργάσιμη" μέρα της φετεινής σαιζόν για μένα. Αυτό και μόνο αρκεί για να κάνει το πρωινό ξύπνημα χάλια, με τη σκέψη και μόνο του τι πρόκειται να ακολουθήσει. Αλλά αυτό δεν αρκούσε. Σκοπός της σημερινής ημέρας ήταν να ξυπνήσω στις 1 μιας και ξεκινώ σχολή στις 3. Αλλά η μάνα μ είχε άλλη άποψη. Με σήκωσε πρωινιάτικα επειδή φαίνεται πως θεωρούσε την ανάγκη της να πει στη συνάδελφο της τα επαγγελματικά της προβλήματα μέσω τηλεφώνου, μεγαλύτερη από την ανάγκη μου να κοιμηθώ σαν άνθρωπος την τελευταία μέρα που μου δίνεται αυτή η ικανότητα. Αφού μιλησε με όσο πιο τσιριχτή φωνή μπορούσε πάνω απο κεφάλι μ επί πέντε λεπτά το έκλεισε το τηλέφωνο. Εγώ όμως ήμουν απτόητος να μη μου χαλάσει ένα 5λεπτο πονοκεφάλου τον αγαπητό μου πρωινό ύπνο. Έτσι με λίγη προσπάθεια με ξαναπήρε ο ύπνος. (Αυτό είναι υπερβολή. ήμουν τυχερός και με πήρε σχεδόν κατευθείαν ο ύπνος). Αλλά φαίνεται πως ο άγνωστος που με έκανε αναπάντητη στις 10 έιχε άλλη άποψη. Και τώρα θα μου πείτε ότι μία αναπάντητη δεν είναι ικανή για να μου χαλάσει τον πρωινό ύπνο. Δεκτό. Μία αναπάντητη από άγνωστο νούμερο όμως, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι περιμένεις τηλέφωνο από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο εδώ και μία βδομάδα, του οποίου δε ξέρεις τον αριθμό, είναι αρκετή να σου καταστρέψει τον ύπνο και να τον ρίξει στα τσακίδια. Όχι μόνο τον πρωινό αλλά και τον επόμενο βραδινό. Τώρα θα μου πείτε: "αυτό καλό δεν είναι;". Φυσικά και είναι καλό. Όχι μόνο καλό, τέλειο. ΑΝ ΟΜΩς ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ. Όχι αν προέρχεται από ένα συμφοιτητή σου ο οποίος ύστερα από ολιγόλεπτη ανταλλαγή αναπάντητων και μηνυμάτων, για να καταλάβεις επιτέλους ποιος είναι αυτός ο άγνωστος αριθμός, σε ενημερώνει ότι όχι μόνο έχεις αργήσει στην πρώτη μέρα της σχολής, αλλά ότι κιόλας έχασες τα πρώτα μαθήματα και μερικά από αυτά υπάρχει η πιθανότητα να είναι και εργαστήρια! Ναι λοιπόν. Νόμιζα ότι η σχολή μου ξεκινά στις 3 η ώρα. Τελικά από ότι φαίνεται αυτή είχε άλλη άποψη. Well done. Someone kill me now please. Όχι όμως, εσύ είσαι αρκετά αισιόδοξο άτομο για να μην αφήσεις 3 κακοτοπήματα να σου καταστρέψουν τη μέρα. Αποφασίζεις να ξαναπέσεις να κοιμηθείς μιας και πιστεύεις ότι πρέπει να ακολουθήσεις το πρόγραμμα που είχες φτιάξει στο μυαό σου την προηγούμενη μέρα, το οποίο ανταποκρίνεται στο πως θα πήγαινε καλά η σημερινή μέρα. Αποφασίζεις λοιπόν να ξανακοιμηθείς και να ξυπνήσεις στις 1 όπως το είχες σχεδιάσει καθώς έτσι κ αλλιώς δε νομίζεις να έχασες πολλά μαθήματα την πρώτη μέρα. Πρώτα όμως αφήνεις μία πισινή και ξαναπαίρνεις τηλέφωνο τον συμφοιτητή σου να τον ρωτήσεις πως είναι το πρόγραμμα για σήμερα. Αυτός το έχει κλειστό οπότε του στέλνεις μήνυμα να επικοινωνήσει μαζί σου όποτε μπορεί. Αυτός τελικά μπορούσε μετά από μία ώρα, όταν σε είχε ύστερα από πολύ κόπο ψιλοξαναπάρει ο ύπνος. Σε ενημερώνει λοιπόν ότι έχεις ακόμα πολλές ώρες να χάσεις αν ακολουθήσεις το πρόγραμμα σου. Επειδή βαριέται όμως κιόλας λίγο, δε σου λέει ούτε πόσες είναι με ακρίβεια, ούτε τι ώρες είναι. Εσύ για το καλό της μέρας σου, υποθέτεις ότι αυτές οι ώρες αφορούν το δικό του πρόγραμμα*, μιας και από τις προηγούμενες μέρες έχεις καταλάβει ότι είστε σε διαφορετικά τμήματα οπότε δε σε νοιάζει και πολύ. Αλλά φυσικά ο πρωινός ύπνος έχει πάει κατά διαόλου και αποφασίζεις να κάτσεις στον υπολογιστή. Ενώ κάνεις επί πεντάλεπτο surfing, καταλαβαίνεις ότι δεν έχει γίνει τπτ το ιδιαιέτερο τις 10 ώρες που κοιμόσουνα οπότε αποφασίζεις να ελέγξεις κανά blog στην τύχη. Μπαίνεις λοιπόν σε ένα blog το οποίο σου φαίνεται αρκετά συμπαθητικό και λες να το διαβάσεις λίγο. Την ώρα π αρχίζεις να το διαβάζεις, αρχίζει και παίζει ένα πολύ ωραίο μελαγχολικό instrumenta τραγούδι και κάπου εκεί αρχίζεις να πιστεύεις ότι αυτή η μέρα ίσως να μπορεί να πάει και καλά. Το τραγούδι ύστερα από 3 λεπτά όμως τελειώνει, μαζί με την ανάγνωση του blog (είχε όλο κ όλο 2 post γραμμένα σε greeklish. τα υπόλοιπα ήταν αγγλικά και βαριόσουν να διαβάσεις) και εσύ βρίσκεσαι να κάθεσαι σε μια καρέκλα, κοιτόντας μια οθόνη χωρίς να έχεις τπτ να κάνεις. Και τότε συνηδειτοποιείς ότι κρυώνεις (επειδή είσαι μόνο με το μποξεράκι) και ότι πεινάς (επειδή έχεις να φας από το προηγούμενο μεσημέρι). Επειδή βαριέσαι όμως και να ντυθείς και να πας να φας (έτσι κ αλλιώς δεν έχει τπτ να φας) αποφασίζεις να γράψεις ένα ποστ στο μπλογκ για την όλη κατάσταση, μιας και σου φαίνεται αρκετά κωμικοτραγική για να την αφηγηθείς. Ξεκινάς και γράφεις λοιπόν το ποστ, αλλά στο σημείο στο οποίο υπάρχει ένα αστεράκι, σε φωνάζει η μάνα σου να τη βοηθήσεις σε κάτι. Εσύ είσαι σίγουρος ύστερα από πολυετή ενδοοικογενειακή πειρά, ότι το να σε φωνάζει η μάνα σου για βοήθεια δεν είναι κάτι καλό. Αφού δε μπορείες να αρνηθείς όμως, αναγκάζεσαι να πας να τη βοηθήσεις να ξεβουλώσετε το νεροχύτη. Καθώς τη βοηθάς λοιπόν και βάζεις όση δύναμη σου έχει απομείνει (επειδή κακά τα ψέμματα την τελευταία χρονιά λαπάδιασες παραπάνω από τα επιτρεπτά όρια) για να πιέσεις έναν μοχλό, καταλαβαίνεις** ότι δε πάει άλλο και τα παρατάς. Έτσι όπως είσαι σκυμμένος λοιπόν πας να σηκωθείς και χτυπάς το κεφάλι σου σε ένα ντουλάπι. Επειδή όμως δεν είναι σωστό να αφήσεις τη μάνα σου αβοήθητη, κάνεις ακόμα μία προσπάθεια. Έτσι λοιπόν όπως πιέζεις τον μοχλό, τον νιώθεις σιγά σιγά να υποχωρεί και νιώθεις ότι επιτέλους τα κατάφερες. Εκεί λοιπόν που έχει φτάσει ως το τέλος, βγαίνει ένας πίδακας καυτού νερού από το σιφόνι και σου έρχεται όλος κατευθείαν πάνω στο πρόσωπο σου. Απογοητευμένος από τη ζωή, αποφασίζεις ότι δε πρέπει να βοηθήσεις άλλο τη μάνα σου, επειδή αν συνεχίσεις μπορεί να πεθάνεις στην προσπάθεια. Πας λοιπόν να γράψεις τη συνέχεια στο blog σου ενθουσιασμένος καθώς η μέρα σου έγινε ακόμα χειρότερη και οι αναγνώστες θα βρουν τη δυστυχία σου ακόμα πιο αστεία. Στο σημείο όμως που έχει δύο αστεράκια κολάει ο υπολογιστής σου και πρέπει να κάνεις restart. Δόξα το θεό η google έκανε και κάτι καλό στη ζωή της και έχει εφαρμόσει αυτόματη αποθήκευση των γραπτών την ώρα που γράφεις.Αν λοιπόν σήμερα πείτε σε κάποιον περαστικό "Καλημέρα" και σας απαντήσει "Κακή Στραβή και Ανάποδη" μην αναρωτηθείται το ποιος είναι και το γιατί!
Υ.Γ. Ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μέρα μου
Alanis Morissette - Ironic
An old man turned ninety-eight
He won the lottery and died the next day
It's a black fly in your Chardonnay
It's a death row pardon two minutes too late
And isn't it ironic... don't you think
It's like rain on your wedding day
It's a free ride when you've already paid
It's the good advice that you just didn't take
Who would've thought... it figures
Mr. Play It Safe was afraid to fly
He packed his suitcase and kissed his kids goodbye
He waited his whole damn life to take that flight
And as the plane crashed down he thought
"Well isn't this nice..."
And isn't it ironic... don't you think
It's like rain on your wedding day
It's a free ride when you've already paid
It's the good advice that you just didn't take
Who would've thought... it figures
Well life has a funny way of sneaking up on you
When you think everything's okay and everything's going right
And life has a funny way of helping you out when
You think everything's gone wrong and everything blows up
In your face
A traffic jam when you're already late
A no-smoking sign on your cigarette break
It's like ten thousand spoons when all you need is a knife
It's meeting the man of my dreams
And then meeting his beautiful wife
And isn't it ironic...don't you think
A little too ironic...and, yeah, I really do think...
It's like rain on your wedding day
It's a free ride when you've already paid
It's the good advice that you just didn't take
Who would've thought... it figures
Life has a funny way of sneaking up on you
Life has a funny, funny way of helping you out
Helping you out
Το τέλειο σε αυτό το τραγούδι, είναι ότι ενώ μιλάει για την υπέρτατη γκαντεμιά, τα λέει με ένα πολύ χαρούμενο ύφος. Αυτό θα κάνω λοιπόν εγώ και σήμερα. Θα συνεχίσω την ημέρα μου λες και είχα το τέλειο ξύπνημα. Για του λόγου το αληθές, πάω τώρα κιόλας να ντυθώ και να δω αν έχει τπτ να φάω
Αναρτήσεις
