Θελω να γραψω κατι αλλα δεν ξερω τι.
Θελω να μιλησω αλλα δεν ξερω τι να πω.
Θελω να επικοινωνησω, αλλα δεν ξερω πως.
τωρα που το ξανασκεφτομαι πολυ κλαψιαρικο αυτο το ποστ, αλλα αυτο συμβαινει αμα εχεις να μιλησεις με ανθρωπο πολυ καιρο. και οταν λεω να μιλησεις εννοω να μιλησεις πραγματικα. οχι να πεις τις βλακειες που λεγονται μεταξι φιλων.
Θελω να πω πολλα πραγματα αλλα δε βγενουν οι λεξεις απο μεσα μου.
σε ενα παλιο ποστ ειχα πει οτι μερικες φορες αισθανομαι οτι η ζωη μου εισαγωγη απο ταινια. τωρα πρεπει να προσθεσω οτι αλλες φορες αισθανομαι οτι η ζωη μου ειναι ενας κυκλος που επαναλαμβανεται.
χαρα, λυπη, βαρεμαρα και αλλα συναισθηματα επαναλαμβανονται, με καποια συγκεκριμενη σειρα. την οποια ομως δεν την ξερω. ειμαι σιγουρος ομως οτι υπαρχει. συνηθως, στο σταδιο οπου ειμαι τωρα, βλεπω μια ταινια με φιλους και ξανααρχιζει ο κυκλος απο την αρχη. το ερωτημα, ειναι γιατι θετω τη φαση που ειμαι τωρα ως τελος του κυκλου και την επομενη φαση ως την αρχη του επομενου; ετσι και αλλιως ο κυκλος δεν ουτε αρχη ουτε τελος. ισως τελικα να μην ειναι κυκλος, αλλα 2 καταστασεις που εναλασσονται. ειμαι ομως σχεδον σιγουρος οτι ενδιαμεσα μεσολαβουν και αλλες καταστασεις. και οπως ειπα και πριν, ειμαι σχεδον σιγουρος οτι αυτες οι καταστασεις εναλασσονται με συγκεκριμενη σειρα. Ισως φταιει απλα, οτι αυτες οι 2 οι καταστασεις ειναι αυτες με τα πια εντονα συναισθηματα. Για την ακριβεια, η κατασταση που ειμαι τωρα ισως ειναι αυτη με τα πιο εντονα συναισθηματα. Και αυτη που ερχεται μετα, την αισθανομαι εξισου σημαντικη, επειδη πολυ απλα με ενα αυθορμητο γελιο ξεφευγω απο την κατασταση που ειμαι τωρα. σαν ενα κρυο ντουζ ενα πραγμα. πολυ περιεργο αυτο το ποστ σημερα ε; το εχω αποροια ομως ρε γαμωτο. πως γινεται ενας ανθρωπος που περιβαλλεται απο τοσο πολυ κοσμο να ερχονται καποιες συγκεκριμενες στιγμες που νιωθει τοσο μονος; εκανε αυτος κατι λαθος η απλα ειναι ενα σταδιο του κυκλου που επαναλαμβανεται θελει δε θελει; του λειπει κατι και αμα το αποκτησει θα σταματησει να πηγαινει σε αυτο το σταδιο του κυκλου; αμφιβαλω. ισως επειδη θελω να πιστευω, οτι δεν ευθυνομαι εγω, αλλα απλα ειναι ετσι ο κυκλος και δε μπορω να βγω απο αυτον. αστειο για εναν ανθρωπο που δεν πιστευει στη μοιρα να εχει τετοιες αποψεις.
(οτι να ναι. ξεφυγα και σημερα. ισως απλως να φταιει οτι εκατσα πολλες ωρες στον υπολογιστη :P )




υ.γ. αγαθη σορ που δεν εβαλα τονους αλλα ειναι 1 και 10. λυπησου με. :P