Αφιερωμενο στη Ρεα

που δε πιστευει οτι θα κοψω τα μιξιαρικα ποστς
λοιπον, απολαυστε τον διαλογο που ειχα με την αδερφη μ
καθομαι κ διαβαζω μαθηματικα στο δωματιο της (τα πραγματα που υπαρχουν πανω στο θρανιο μου, καθιστουν το διαβασμα πανω του αδυνατον). ξαφνικα μπαινει σε μια φαση η αδερφη μ μεσα. (αν ειναι δυνατον, να μπαινει στο ιδιο της το δωματιο) αφου κανει αρκετες ενεργειες αρκετες ετσι ωστε να με κανουν να χασω τη συγκεντρωση μου και να τη στειλω απο κει που ηρθε (θρασσος ε; να τη διωχνω απο το δωματιο της). ερχεται κ μου λεει με οσο πιο γλυκια φωνη μπορει
- Θελεις να μου δανεισεις αλλα 10 ευρω και να μη σου χρωσταω πλεον 11 αλλα 21;
- Παλι;
- Ελα σε 2 μερες αλλαζει ο μηνας κ θα παρω λεφτα
- Ακομα και να ηθελα, ποιος σου ειπε οτι εχω να σου δανεισω;
- Μα την προηγουμενη φορα ειχες κατι 50ευρα.
- Και 50ευρα εξακολουθουν να ειναι. δε μεταμορφωθηκαν κατα καποιο τροπο σε 10ευρα για να σου δωσω 10 ευρω που μου ζητησες.
- Σιγουρα; μηπως εχεις ψιλα; μονοευρα ; διευρα;
- Ε τι να σου πω. πανε ψαξε. οτι βρεις παρτο (φυσικα θα μου το χρωσταει)

μετα απο λιγη ωρα, βρεθηκα να καθομαι στον υπολογιστη (πολυ διαβασα ντε). Εκει που καθομαι ερχεται η αδερφη μ κ ψαχνει στα λεφτα μου. μετα απο λιγη ωρα καταληγει στο φοβερο συμπερασμα
- Δεν εχεις λεφτα
- Ασε! τι μου λες; γιατι δε δανειζεσαι απο τη μαμα;
- Επειδη δανειστηκα προχτες κ θα με σκοτωσει.
- Ε καλα τι τα θες παλι τα λεφτα;
- Θα παω σινεμα
- Ε μη πας.
απαξια να απαντησει. μετα απο λιγο :
- Λοιπον, θα πω κατι εξυπνο
- Ωχ ειμαι σιγουρος. βλακεια θα πεις
- Οχι εξυπνο θα ειναι. εν τω μεταξυ περνει το 50ευρω μου.
εγω εχω ηδη αρχισει να υποψιαζομαι τι θελει να πει κ ενα χαμογελο αχνοφαινεται στο προσωπο μου. με το 50ευρω λοιπον σαν λαβαρο στα χερια της γυρναει κ λεει στον πατερα μου.
- Μπαμπα εχεις να χαλασεις 50 ευρω στον looser για να μου δωσει 10;
- Αμαν πια ρε Κλεμεντινη. Ελα παρε 20 και ασε λεφτα του Ανδρονικου δε πειραζει.
εγω πλεον αφου βεβαιωθηκαν οι υποψιες μου εχω αρχισει να γελαω πανω στο πσ

Τερμα τα μυξιαρικα ποστς

ετσι κ αλλιως, δεν ειχα σκοπο να κανω το μπλοκ ενα ημερολογιο. δε νομιζω να σας νοιαζει η αξιολυπητη ζωη μ, αλλα και να σας ενοιαζε δεν εχω σκοπο να ενημερωσω τον κοσμο ολοκληρο για το τι κανω. ετσι και αλλιως, πολυ φοβαμαι οτι το μπλοκ αυτο παρακολουθειται.
καλα ενταξει μαλακιες γραφω. το κοβω μιας κ δεν εχω εμπνευση για να γραψω κατι το αστειο/συναρπαστικο/εστω κ ενδιαφερον.
απλως ηθελα να επισημανω οτι δε προκειται να δειτε πολλα αξιοθρηνητα ποστς στο μελλον εδω περα. ας ελπισουμε να ειμαι μηδενικα.

στο διαολο

δεν εχω ορεξη να γραψω.
πληγωσα εναν ανθρωπο που αγαπω. τι χειροτερο απο αυτο;

σημερα χωριζω

ειμαι υδιοφυια. βρηκα τροπο να ξεπερασω εναν τροπο κολληματος του υπολογιστη μου. συνεχιζω απο :
















(διαβαστε την εικονα πρωτα)
δε ξερω γιατι δε παει αλλο. απλως δε παει αλλο. ισως η αποσταση, ισως η γ λυκειου, ισως ασυμφωνια χαρακτηρων ισως πολλα. θα μπορουσα να συνεχισω, αλλα θα φθειροτανε ακομα περισσοτερα και θελω να κρατησω μονο τα καλα. το μονο που φοβαμαι, ειναι οτι θα παω εκει περα και τελικα δε θα εχω τη δυναμη να της το πω. μπορει να χωριζουμε, αλλα συνεχιζω να την "αγαπαω" (οχι με την εννοια της ερωτικης αγαπης αλλα της φιλικης) και δε θελω με τπτ να την πληγωσω. αλλα ετσι πρεπει να γινει. λοιπον ελπιζω να σας εκανα (τα 3 μοναδικα ατομα που διαβαζουν αυτο blog :P ) να κλαψετε και να πεσατε σε καταθληψη. :P . αμα οχι δε πειραζει. θα μου δωθουν κ μελλοντικες ευκαιριες.

Νεο μαραφετι

Λοιπον σημερα εκανα κατι που ηθελα εδω κ πολυ καιρο. δε ξερω αμα ειναι κ πολυ ωραιο για αυτο πειτε μου ειλικρινα πως σας φανηκε. δε παρεξηγω :P

Μου τη δινει

Μου τη δινει που τον τελευταιο καιρο εχει γινει απιστευτα trendy το internet. ολοι μου οι συμμαθητες και οι φιλοι μου ζητανε το msn μου για να μιλαμε κτλ κτλ. Οχι οτι εχω κατι με τους συμμαθητες μου κ τα τρεντονια, αλλα το ιντερνετ τοσο καιρο για μενα ηταν ενας χωρος οπου μπορω να κανω μαλακιες χωρις να εχω κανεναν να με κριτικαρει. βασικα ειχα ατομα να με κριτικαρουν αλλα τα περισσοτερα ηταν σαν κ μενα. κ τωρα, εχουν πλεον ολοι μσν. δε μπορω να βαλω ανιμε σαν αβαταρ επειδη θα με πουνε παιδακι. δε μπορω να βαλω λινκ απο το αγαπημενο μου site στο ονομα μου επειδη θα μ πουν παιδακι που διαβαζω παιδικα βιβλια κτλ κτλ.
βασικα βλακειες. ολα αυτα τα κανω, αλλα γενικως δεν ειναι οπως πριν. πχ δε μπορω να γραφω κ πολυ ιδιαιτερες μαλακιες κ ειδικα ονοματα στο μπλογκ μ επειδη αμα τις διαβασουν θα το μαθει ολη η γειτονια μ σε κλασματα του δευτερολεπτου (ναι η γειτονια μου ειναι το πιο κουτσομπολιστικο υπαρχει σε ολη τη θεσσαλονικη)
βοηθεια. η προσωπικη μου ζωη καταδυναστευεται

ισως να ηταν τερας

Καποτε ηταν ενας καλος ανθρωπος. Απο αυτους που βλεπεις στο δρομο. Κοστουμαρισμενος, με χτενισμενα μαλλια και ολα τα συναφη. Οχι, οχι! Λαθος εντυπωση σχηματισες. Δεν ηταν γιαπης. Ανθρωπακο θα τον χαρακτηριζες. Απο τα παιδια που μεγαλωνουν κατω απο μια καταπιεστικη μητερα, να τους φτιαχνει ενα αυστηρο προγραμμα, με αγγλικα, γερμανικα και κατι αλλο, αχρηστο, μονο και μονο για να εχει μια παραπανω γνωση. Άριστος σε όλα. Το αγαπημενο παιδι των καθηγητων και το παραδειγμα που ανεφεραν ολοι οι αλλοι οι γονεις στα δικα τους τα παιδια. Μονο που... ο καημενος ηταν βλακας. Δεν ηθελε να το παραδεχτει όμως . Για αυτο προσπαθουσε τετραπλασια απο τους αλλους. Και υστερα... μεγαλωσε
Βρηκε μια δουλεια με αυστηρο και απαιτησεις. Στο πρωτο, τα πηγαινε καλα. Οχι ομως και στο δευτερο. Βρηκαι και μια γυναικα. Αυστηρη σαν τη μητερα του. Του εδινε και αυτη συγκεκριμενο προγραμμα. "Όταν τελειώσεις απο τη δουλεια σου θα πας στο σουπερ μαρκετ, θα αγορασεις [...] Και προσεξε να τελειωσεις γρηγορα ε; Αμα αργησεις θα φας μονος σου τα κρυα" Και ο καημενος τι να εκανε; Κουνουσε το κεφαλι του πανω κατω αδιαμαρτυρητα. Δεν ειχε βλαψει ποτε καποιον ποτε στη ζωη του. Δεν ηταν ικανος αλλωστε...
"Θανατος" Η ποινη του δικαστη μεταδοθηκε σε ολο τον κοσμο με τα ΜΜΕ. Βδομαδες ολοκληρες μιλουσαν για αυτον. Η ποινη αυτη ηταν η μονη που αξιζε σε ενα τετοιο τερας. Επειδη τερας τον ειχαν ονομασει. Τετοια πραξη ηταν αδυνατον να κανει ενας φυσιολογικος ανθρωπος. Μονο ενα τερας
Ύστερα απο μια φυσιολογικη μερα, το τερας γυρισε σπιτι του. "Οχι, οχι. δεν παρατηρησα κατι το παραξενο στη συμπεριφορα του. Ηταν οπως ολες τις αλλες μερες στο γραφειο. Καθοταν σιωπηλος. Σχεδον δε προσεχες οτι ηταν εκει περα". Το τερας, αφου εκανε οτι εκανε, βγηκε και τα περιεγραψε ολα, με εκπληκτικη λεπτομερεια σε εναν περαστικο. "Εκει που περπατουσα ξαφνικα με επιασε ενας ανθρωπος απο τον ωμο. Γυρισα και ειδα εναν ανθρωπο να με κοιτα με πρωτογνωτη ευτυχια. Σκεφτηκα οτι κερδισε το τζοκερ η κατι τετοιο, και τρελαθηκε απο τη χαρα, και ηθελε να το μαθει ολος ο κοσμος. Ομως οσα μου ειπε, δεν τα περιμενα." Το τερας, ειπε ακριβως τα ιδια λογια και στους αστυνομικους που τον ανεκριναν. Μιλουσε ασταματητα, χωρις να χρειαστει να τον ρωτησουν τα αποκαλυψε ολα. Οση ωρα μιλουσε, στα χειλη του υπηρχε ενα τεραστιο χαμογελο.
"Γυρισα απο τη δουλεια. Μπηκα στο σπιτι μου και ειδα τη γυναικα μου να βλεπει τηλεοραση. Δε χαιρετησε, δε χαιρετησα. Πηγα και εκατσα στον απεναντι καναπε. "Αργησες" μου ειπε "Ειχε κινηση" απαντησα. "Εχει φαγητο στην κουζινα." "Δεν πειναω" Μετα απο μιση ωρα, ξαναμιλησε:
- Παω να κοιμηθω. Αυριο οταν ξυπνησεις μη ξεχασεις να περασεις απο τη μανα μου. Της υποσχεθηκα να της δωσω τη μικρη την τηλεοραση
- Ποια μικρη τηλεοραση; Αυτη ειναι δικια μου. Το ξερεις πολυ καλα οτι εκει οτι σε αυτη βλεπω τα νεα των 8 για να μη σε ξυπναω το πρωι.
- Ε μαντεψε λοιπον, ηταν δικια σου. Ισως, απο δω και περα να μη βλεπεις τα νεα των 8
Το ειπε με τοση ειρωνια. Δεν αντεξα, απαντησα
- Ισως απο δω και περα θα πρεπει να σε ξυπναω στις 8
Ισως δε περιμενε μια τετοια απαντηση. Ισως να το ειχα παρακανει. Φανηκε στα ματια της οτι εξοργιστηκε. Ισως αμα ειχα κρατησει το στομα μου κλειστο... ισως, ισως, ισως. Μα τι σημασια εχουν τα ισως τωρα πια; Οτι εγινε εγινε. Και τωρα, ειμαι ΕΛΕΥΘΕΡΟς. Τι εγινε και πως εγινε μετα ετσι κ αλλιως δεν εχει σημασια. Αλλωστε δε νομιζω να σας νοιαζει κιολας. Θα σας πω μονο αυτα που θελετε. Η ισως, αυτα που πρεπει να ξερετε. Δε μπορεσα να συγκρατηθω. Ειχε ηδη βγει το τερας απο μεσα μου. Το τερας λοιπον, πηρε ενα μαχαιρι και το καρφωσε στην καρδια της. Προσπαθησα να το ελεγξω. Δεν τα καταφερα. Ηταν πιο δυνατο απο μενα. Επαιρνε δυναμη απο χρονια ολοκληρα μισους και υπομονης. Συνεχισε να την μαχαιρωνει. Πιο πολυ στο προσωπο. Καταλαβαινα, πως ενιωθε σαν καλλιτεχνης. Κοιτουσε μεσα απο τα ματια μου και σκεφτοτανε μεσα απο το μυαλο μου. Οταν πλεον ειχε τελειωσει, δε μπορουσες να καταλαβεις το προσωπο της. Δεν ειχε στομα να με βρισε. Δεν ειχε ματια να με αγριοκοιταξει. Ουτε αυτια για να την ξυπνησω τα πρωινα. Ηταν η ιδανικη γυναικα. Η γυναικα των ονειρων μου. Το επομενο πρωι, πηγε το τερας στη μητερα της. Με την καινουργια της τηλεοραση. Μου ειπε να τη συνδεσω επειδη αυτη δε μπορουσε μονη της. Οταν τη συνδεσα, της ειπα να βαλει να δουμε. Χαχαχα. Πραγματικα επαιζε ενα μοναδικο σοου εκεινη την ωρα η τηλεοραση. Την εβαλα στην μπριζα και τοτε ακουσα την τσιριδα της. Το θεαμα ηταν μοναδικο. Ενα μπλε φωτακι, να φωτιζει ενα αγνωριστο κεφαλι. Πραγματικο εργο καλλιτεχνη..."
Συνεχιζε για πολυ ωρα να περιγραφει το εργο του τερατος. Μετα που σκοτωσε την πεθερα του (με την καινουργια τηλεοραση στο κεφαλι και αλλα φρικιαστικα να ακολουθουν) πηγε και σκοτωσε τελικα τη μανα του. Ισως, να ηταν πλεον, οπως ο ιδιο υποστηριζε, ελευθερος

οτι να ναι

βασικα ειχα σκοπο να πεσω κοιμηθω και οχι να κατσω να γραψω μπλογκ. ειπα να δω ομως τα ε-μαιλ μ μπας κ εχει κατι το αξιοπεριεργο κ ειδα το εχο κομεντ. οποτε ακολουθησα το συνδεσμο κ ειδα επιτυχως το πρωτο μου κομεντ σε αυτο το μπλογκ. ΧΟΥΡΕΙ. ειχα κανει μια ακομη αποπειρα να ανεβασω ενα τεραστιο ποστ που να συγκρινει μπλογκς αλλα την τελευταια στιγμη επεσε ο υπολογιστης κ αφου κατεβασα 80 χριστοπαναγιες απο μεσα μ κατεληξα στο συμπερασμα οτι βαριεμαι να το ξαναγραψω. τωρα ομως που ειδα οτι εστω κ ενα ατομο διαβαζει το μπλογκ μου, πηρα θαρρος, δυναμη κ ενεργεια (οχι δεν ειπια καοτονικ) για να συνεχισω. ισως να το γραψω μια απο αυτες τις μερες αμα δε βαριεμαι κ αμα δε πεσει ο υπολογιστης καθως γραφω αυτο το μηνυμα. ξερω δεν ειπα κ κατι το ιδιαιτερο σημερα στο μπλοκ αλλα ενιωσα πολυ σπουδαιος οτι εστω κ ενα ατομο διαβαζει το μπλοκ μου (και δεν του εδωσα καλα καλα εγω το λινκ). κ επισης ξερω οτι ακουγομαι πολυ απελπισμενος κανοντας ποστ μονο κ μονο επειδη εχω ενα κομεντ, αλλα αμα δε σου αρεσει μη το διαβαζεις. αντε τωρα. εισαι ο μοναδικος αναγνωστης κ νομιζεις οτι εχεις κ δυναμη πανω μου. οχι ρε γμτ οτι θελω θα γραφω κ ας μη με διαβαζει κανενας. (μη δινετε σημασια, κριση ηταν κ περασε). καληνυχτα. α και μια ευχη πριν πεσω για υπνο : θεουλι μου εσυ που μας αγαπας κ μας προσεχεις αλλους, κανε σε παρακαλω τους φακους επαφης μου να βγενουν μονοι τους απο τα ματια μου κ να μην ειναι αναγκη να πηγαινω στην τουαλετα να πλενω τα χερια μου, να τα σκουπιζω κ μετα να τους βγαζω. αμην

Για να δουμε...

κανω μια ακομα απελπισμενη προσπαθεια να γραψω στο μπλοκ. (ναι ναι απο δω κ περα μπλοκ θα το λεω, βγενει πιο ωραια). εχω κανει μεχρι στιγμης 2-3 αλλα δε δουλεψαν. ξερετε, εχω εναν καταραμενο υπολογιστη οπου καθε φορα που παω να κανω κατι καλο, θελει να μου στερησει τη χαρα της δημιουργιας κ κλεινει μονος του. σε αυτο το σημειο θα κανω 2 σχολια. (απο τη στιγμη που ειναι μπλοκ κ μιλαω μονος μ δε μπορει να σχολιασει κανενας αλλος παρα εγω, οποτε παιζω κ το ρολο του συνομιλητη) το 1ο ειναι (το λεω σαν συγγραφεας του μπλοκ) : βασικα ο υπολογιστης μου δεν εχει ιδιαιτερη προτιμηση στα κλεισιματα του. γουσταρει να κλεινει κ στη μεση του βραδιου, οποτε δεν κλεινει καθε φορα που κανω κατι καλο (βεβαιο κ ο υπνος απο τα καλυτερα πραγματα στη ζωη ειναι, αλλα δε γινετε στον υπολογιστη τουλαχιστον) το 2ο σχολιο ειναι (το λεει καποιος αναγνωστης μεσα απο τα δοντια του σιγουρα): κ ποιος σου ειπε ρε βλακα οτι κανεις κατι το καλο; το μπλοκ σου μια αθλιοτητα ειναι. ξεκινας με ενα θεμα κ τελειωνεις με ενα τελειος ασχετο. κ επειδη οσο και να θελω να πετυχω τη δημοκρατικοτητα μεσω του διαλογου με τον εαυτο μου, ειμαι ενα εγωιστικο γουρουνι που θελει να εχει παντα τον τελευταιο λογο κ για αυτο του απανταω : ναι ρε βλακα, αμα ειναι ετσι ομως γιατι το διαβαζεις; (μενει αφωνος κ δεν ξαναλεει τπτ επειδη το λεω εγω :P ) βασικα αυτα. δε ξερω ισως πρεπει να το προσεξω, αλλα μου αρεσει απιστευτα πολυ να διακοπτω το λογο μου (μονο οταν μιλαω στο μπλοκ). δλδ εκει που παω να πω κατι, βαριεμαι κ το σταματαω βαζοντας ενδιαμεσα τα σαρκαστικα σχολια μου. το πιο πιθανον ειναι αυτα τα σχολια να τα βρισκω πνευματωδη κ εξυπνα μονο εγω, αλλα δε με νοιαζει, αφου ετσι κ αλλιως μονο εγω νομιζω οτι διαβαζω αυτο το μπλοκ :P κλεινοντας, θελω να ζητησω απο οποιοδηποτε θα διαβασει αυτο το μονολογο ενος τρελου, να κανει ενα κομεντ. ενα οποιοδηποτε. αρκει κ μια τελιτσα μου φτανει. να ξερω μονο οτι δε μιλαω στον εαυτο μου, αλλα εστω κ ενας αυτιστικος μογγολος με διαβαζει (ναι για σενα μιλαω κ με αυτο το σχολιο ειμαι 90% σιγουρος οτι χανω το μοναδικο μου αναγνωστη)

Domenica - Λίγη Ζωή Ακόμη

Αλλού εγώ τράβηξα
Και αλλού με πηγαίνεις
Αλλιώς σε φαντάστηκα
Και άλλο μου βγαίνεις
Ποτέ σου δε ρίσκαρες
Και πως να πιστέψεις
Ποιο μέλλον μου συζητάς
Αν το παρόν δεν αντέξεις

Και αυτό είναι το τέλος μας
Και αυτή 'ναι η ζωή μας
Αυτή 'ναι η αγάπη μας
Δε θα 'ρθει μαζί μας
Αυτός είναι ο έρωτας
Που τη λάμψη θαμπώνει
Αυτή είναι η άγνωστη
πλευρά που μας λυτρώνει

Μη με κοιτάς δε πρόκειται
Να μου αλλάξεις γνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη
μακάρι να 'κλεινε η πληγή
με μια απλή συγνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη

Αυτές οι αλήθειες μας
Που γίναν κομμάτια
Τα άπειρα σχέδια
Σε σκοτεινά δωμάτια
Απίστευτη ήσουνα
Γεμάτη με πάθη
Στο φως σε περίμενα
μα βράδιασε πάλι

Μη με κοιτάς δε πρόκειται
Να μου αλλάξεις γνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη
μακάρι να 'κλεινε η πληγή
με μια απλή συγνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη

Μη με κοιτάς δε πρόκειται
Να μου αλλάξεις γνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη
μακάρι να 'κλεινε η πληγή
με μια απλή συγνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη..

Αφιερωμενο σε μια ψυχη που αξιζει

Ατιμο πραγμα η τεχνη (κ ο "ερωτας")

αυτη τη στιγμη εχω ΝΕΥΡΑ. πολλα νευρα.
Ας παρουμε παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. εδω κ 2 χρονια συμμετεχω σε ενα θεατρικο με το σχολειο. ανεβασαμε 2 αρχαιες τραγωδιες. κ στις 2 ειχα εναν αξιοπρεπεστατο ρολο. τη 2η φορα θα μπορουσα να πω οτι ειχα κ τον πρωταγωνιστικο. αλλα η καθηγητρια που αναλαμβανει τη σκηνοθεσια κ γενικως ολη την παρασταση δουλευει παρα πολυ με τον χωρο κ τους ηθοποιους τους γραφει ολιγον τι. εκτος απο αυτο, ειναι ενας ιδιορρυθμος χαρακτηρας, κυκλοθυμικη κτλ κτλ κ στο τελος ξεσπαει οπου βρει, ακομα κ αμα δε φταινε τα ατομα στα οποια ξεσπασει. για αυτο το λογο κ γω εκνευριστικα κ λεω στην 3η λυκειου δε προκειται να παρω μερος εκτος αμα μου το ζητησει η ιδια κ μου προσφερει ωραιο ρολο.
κ σκασει λοιπον η καμπανα. σημερα ειχε μαζεψει ολα τα παιδια που συμμετειχαν στο θεατρικο περσι κ θελουν να συμμετεχουν φετος. (σημειωση: τα τελευταια χρονια ειχαμε ελλειψη απο ανδρες ηθοποιους (σιγα μη γινομουνα εγω πρωταγωνιστης αλλωστε :P ) οποτε ημουν σχεδον σιγουρος οτι θα εδινε σε μενα εναν "αξιοπρεπεστατο" ρολο στο νεο εργο). παω λοιπον κ εγω στη συναντηση κ αρχιζει ο προλογος. "φετος δε θα δουλεψω με παιδια απο την τριτη" στα @@ μου εμενα, ετσι κ αλλιως δεν ειχα ορεξη να συμμετεχω. συνεχιζει : "φετος επελεξα να ανεβασουμε σεξπηρ" τα νευρα μου εμενα. εδω κ 2 χρονια ανεβαζουμε μαλακιες κ φετος που δε θα παιξουμε εμεις αποφασισε να ανεβασει εργο της προκοπης; "επειδη αγαπαω ομως πολυ τα παιδια της 3ης κ δε θελω να τα αποχωριστω, για αυτο διαλεξα σεξπηρ για να μπορω να τους βαλω μικρους ρολους" λεω, ε ενταξει, ωραια κοριτσακια εχει η πρωτη, στον χαβαλε μπορει να συμμετεχω γιατι να μη παρω μερος; κ τοτε λεει την ατακα "φετος θα ανεβασουμε ρωμαιο κ ιουλιετα" μαχαιρι στην καρδια μου εχωσε η..... ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΑΙΖΑ ΜΑ@#$ΕΣ ΡΟΛΟΥΣ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΤΟ ΣΚΑΤΟΕΡΓΟ ΠΕΡΣΥ; ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΕΝΑΝ ΡΩΜΑΙΟ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ; ναι το ξερω οτι ειμαι ψωνιο, αλαλ ρε γαμωτο θελω να παιξω ρωμαιο. κ μετα λεει κ την ατακα "εχουμε κ πολλα αγορια απο την πρωτη φετος, οποτε δεν υπαρχει προβλημα στη διανομη των ρολων οπως περσι" αυτο ηταν. διελυσε τη μοναδικη ελπιδα που ειχα.
κ τωρα εχω το διλλημα : να παω κ να πεσω στα ποδια της κ να την παρακαλεσω να μου δωσει ρωμαιο; επειδη πιστευω οτι αμα της πω οτι της υποσχομαι να ειμαι ενταξει στις υποχρεωσει μου κτλ κτλ θα μου τον δωσει. Απο την αλλη ομως περσι ελεγα οτι δεν προκειται να συμμετεχω φετος σε παρασταση, εκτος αμα με παρακαλεσει αυτη. εγωισμος η ψωνιο; τι απο τα 2 να διαλεξω. κ αμα ιουλιεται ειναι καποια που μου αρεσει; δε θα μπορεσω να το αντεξω να μην εγω ρωμαιος. ιδου η απορια. βοηθηστε με

1ο ποστ

1ο ποστ στο blog κ ειναι post κρινιας. καταλαβαινεται τη συνεχεια... βεβαια λογικο ειναι, αφου δε βρισκω καποιο λογο να ποσταρω στο blog, εκτος απο το να μοιραστω τα παραπονα μ, η καμια φορα απλως να μοιραστω κατι που με προβληματιζει (η κατι στο οποιο πιστευω οτι εχω αρτια γνωμη κ θελω να μ πουν οι υπολοιπο "μπραβο μπραβο πολυ καλα τα λες" :P ). Δεν ειναι οτι ειμαι γκρινιαρικο ατομο, το αντιθετο μαλιστα. Χαζοχαρουμενο κ το χαιρομαι. Αλλα δε θα εμβαθυνω στην προσωπικοτητα μ. θυμαμαι ακομα τα λογια του electronicwizard οτι οι περισσοτεροι που εχουν blog ειναι για να εκθειασουν τον εαυτο τους. για αυτο κ εγω θα επικεντρωθω στα λεγομενα μ παρα σε μενα. εξ'αλλου "ideas are bulletproofs" (V for vedetta rulez) (και eternal επιτρεψτε μ να προσθεσω, σε αντιθεση με τα προσωπα). Αρχισα ομως τις αερολογιες κ καλα καλα δεν ειπα γιατι το ποστ μ ειναι ποστ γκρινιας. ας αρχισουμε λοιπον : Μα καλα ρε παιδια ειναι templates αυτα για blog ? ηθελα κατι σκουρο, αλλα το μοναδικο μαυρο που ειχε χτυπουσε πολυ στα ματια κ τα κουραζε. χαθηκε κατι σε γκριζακι; κατι σε σκουρο μπλεδακι δλδ; ναι κ αυτο που εχω τωρα καλο κ σκουρο ειναι, αλλα αυτες οι 3 μπαλλιτσες πανω πανω ποιο σκοπο ακριβως εξυπηρετουν; Πολυ χαζοχαρουμενες ρε γαμωτο. δε ταιριαζουν σε ενα blog. ΟΥΦ: Τα 'πα κ ηρεμησα. τωρα καποιος λογικος ανθρωπος θα απαντησει "σιγα ρε τακη τι ειπες; προσεξε μη σπασεις κανα νυχι" κ δικιο θα εχει. αλλα εμενα αυτα μου ηρθαν. κλεινοντας να προσθεσω κατι τα οποια ηθελα να πω για να φανω cool τυπος :P (α ρε electronic παλι σε παρακουω). με περιμενετε κ πολλα ποστ επειδη ειμαι πολυασχολος ανθρωπος. κ ουτε καλλιτεχνικη φλεβα ουτε τπτ. συνηθως οταν θελω να γραψω κατι, ειμαι στο λεωφορειο κ η ιδεα τζαμπα σπαταλαται. οποτε ανανεωση των ποστ (οπως το κοβω τουλαχιστον) θα εχει λιγο σπανια