Νέα σειρά άρχησε νεαρός Έλληνας στο Youtube, H εκπομπή λέγετε << fail-spot >> και σκοπός της είναι να μας χαρήσει γέλιο μέσα απο fail videos. Επεισόδια βγαίνουν 2 φορές την εβδομάδα. Είναι μια πανέμορφη σειρά και φένεται να κάνει επιτυχία στο μέλλον. Ευχαριστούμε τον νεαρό έλληνα και συγχαρητήρια για τον κόπο του.

Depression (?)

Τον τελευταίο καιρό θα μπορούσε κανείς να πει πως διανύω μία από τις χειρότερες φάσεις της ζωής μου. Καλά, η αλήθεια είναι ότι μάλλον υπερβάλω λίγο, επειδή έχω περάσει πολύ χειρότερες φάσεις (όπως η εφηβεία, ή το πέρασμα από την 3η λυκείου στο πανεπιστήμιο). Το πρόβλημα μου όμως στη συγκεκριμένη φάση, είναι ότι ενώ τις προηγούμενες φορές οι προβληματισμοί μου και οι λόγοι που ήμουνα χάλια, ήταν καθαρά προσωπικοί, τώρα πλέον είναι καθαρα κοινωνικοπολιτικοί (μπορεί να ακούγεται λίγο βαριά η λέξη αλλά δε βρίσκω καλύτερο τρόπο να το εκφράσω).
Τι εννοώ; Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, ο λόγος που ένιωθα εννοίοτε λυπημένος, ήταν η αλληλεπίδραση μου με τον μικρόκοσμο μου. Οι σχέσεις μου με τους γονείς μου περνούσαν κρίση (όπως σε όλους τους έφηβους, αλλά τότε δε το ήξερα), οι φιλίες μου ήταν με ελάχιστες εξαιρέσεις επιφανειακές, η γενικότερη δημοτικότητα μου ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα και οι σχέσεις μου με το άλλο φίλο ήταν ανύπαρκτες. Τότε πίστευα πως όλος ο υπόλοιπος κόσμος ήταν σωστός και εγώ λάθος (και είναι πολύ πιθανό να ίσχυε). Τώρα, μετά από 6 χρόνια έχω βρεθεί εντελώς στην αντίθετη κατάσταση. Η αλληλεπίδραση μου με τον κόσμο θα έλεγε κανείς πως είναι πάνω από καλή. Οι σχέσεις μου με τους γονείς μου έχουν βελτιωθεί σημαντικά, είμαι πλέον σίγουρος για τις φιλίες μου, ο κοινωνικός μου κύκλος έχει ανοίξει πολύ και πιστεύω πως ο τρόπος που με βλέπει ο κόσμος έχει βελτιωθεί επίσης και τις σχέσεις μου με το άλλο φύλο μπορεί να μη της χαρακτήριζα τέλεις, αλλά πιστεύω η λέξη ικανοποιητικές τις περιγράφει αρκετά καλά. Συγχωρέστε με αν τα λόγια μου ακούγονται σαν μία επίδειξη ναρκισσισμού ή αυτοπροβολής, αλλά στο συγκεκριμένο ποστ, μόνο αυτό δεν έχω σκοπό. Δε θα κρύψω πως σε πολλά προηγούμενα ποστ προσπαθούσα να το καταφέρω, αλλά πιστέψτε με πως όχι αυτή τη φορά. Απλά προσπαθώ να περιγράψω την κατάσταση όσο πιο αντικειμενικά γίνεται για να καταλάβετε την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Και για να τελειώνουμε με αυτό το θέμα, με πολύ λίγα λόγια αυτό που θέλω να πω, είναι ότι ενώ παλιά τα προβλήματα ήταν προσωπικά, σήμερα είναι πολιτκά. (Ξανασυγχωρέστε με αν η λέξη ακούγεται βαρία)
Και ενώ αυτό μπορεί να ακούγεται εγωιστικό και ασήμαντο πρόβλημα, επιτρέψτε μου να έχω αντίθετη άποψη. Επειδή όταν τα προβλήματα σου είναι προσωπικά, πάντα έχεις την ελπίδα ότι η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί. Οτι μπορείς εσύ να βελτιωθείς. Δε μπορώ να εκφράσω πολύ καλά αυτό που θέλω να πω, αλλά πάνω κάτω, ακόμα και αν δεν είναι απόλυτα σωστό, αυτό που εννοώ, είναι ότι πιο εύκολα αλλάζεις τη ζωή σου παρά την κοινωνία. Και αν παλαιότερα ήμουν απογοητευμένος με τον εαυτό μου, σήμερα είμαι με την κοινωνία. Και πάλι συγχωρέστε με αν αυτό ακούγεται υπεροπτικό. Ίσως βέβαια και να είναι, αλλά το μόνο που προσπαθώ είναι να περιγράψω την κατάσταση αντικειμενικά όπως προείπα.
Θα μπορούσε κάποιος να πει, πως αν το πρόβλημα σου είναι η κοινωνία, τότε προσπάθησε να την αλλάξεις. Το θέμα είναι όμως, ότι μάλλον εκεί ακριβώς τίθεται το πρόβλημα μου. Τι γίνεται όταν διαπιστώνεις πως οι προσπάθειες σου στο μεγαλύτερο τους βαθμό είναι ακαρπές; Η σωστή απάντηση είναι πως κάνεις την αυτοκριτική σου, κρατάς ότι θεωρείς σωστό και ότι θεωρείς σκάρτο το απορρίπτεις και προσπαθείς να το αντικαταστήσεις με κάτι αποδοτικότερο. Τι γίνεται όμως αν από αυτή την κατάσταση περνάς καθημερινά επί δύο χρόνια; Από ένα σημείο και μετά ή δε σου έχει μείνει κάτι που να είναι σκάρτο, ή πολύ απλά δε σου έχουν μείνει εναλλακτικές για να τα αντικαταστήσεις.
Και όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο, τότε είναι που απελπίζεσαι. Επειδή ενώ εσύ προσπαθείς, δε βλέπεις μέλλον στις προσπάθειες σου. Δεν ισχυρίζομαι πως είμαι τέλειος, δεν ισχυρίζομαι καν πως είμαι καλύτερος από τους υπόλοιπους, αλλά όσο και αν προσπαθώ να κρύψω τις διάφορες εγωκεντρικές μου σκέψεις, ώρες ώρες έτσι νιώθω. Και για να διευκρινίσω ακόμα μία φορά τις προθέσεις μου, να ξεκαθαρίσω πως γνωρίζω άτομα τα οποία θεωρώ πως είναι πολύ πιο αξιόλογα από μένα. Και το λέω με κάθε ίχνος ειλικρίνειας που διαθέτω. Αλλά ακόμα και αυτά μου φαίνονται ανεπαρκή. Βλέπω καθημερινά άτομα (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου) να προσπαθούν να σώσουν μία κατάσταση η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη των δυναμικοτήτων μας. Όση ώρα βέβαια γράφω αυτό το κείμενο, σβήνα και ξαναγράφω προτάσεις ασταμάτητα. Επειδή σε μία μάχη με τον ίδιο μου τον εαυτό. Από τη μία σκέφτομαι όλα τα παραπάνω, από την άλλη σκέφτομαι το τραγούδι του λοϊζου "Τίποτα δε πάει χαμένο". Μετά το ξανασκέφτομαι όμως και φοβάμαι πως τελικά ίσως το τραγούδι να είναι ευφημισμός για να νιώθουμε εμείς καλύτερα. Μετά ανακαλώ παραδείγματα από τη ζωή μου, αλλαγών που έχουν έρθει μέσα από αγώνες. Είτε δικούς μου, είτε αλλωνών. Όσες και να σκεφτώ όμως μου φαίνεται πως είναι μία καρφίτσα σε ένα εργοστάσιο παραγωγής καρφιών. Δε θέλω να είμαι μηδενιστής. Έχω δει και έχω ζήσει πολλές αξιόλογες αλλαγές στη ζωή μου. Όσο τις συγκρίνω όμως με την κατάσταση μου επικρατεί στον κόσμο, χάνουν τη μεγαλύτερη αξία τους. Είναι σαν να έχει πάρει ένα δάσος φωτιά και εσύ να προσπαθείς να τη σβήσεις με ένα κουβαδάκι.
Ώρες ώρες θέλω να πέσω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω ξανά σε 100 χρόνια. Βαρέθηκα να είμαι εγώ αυτός που προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο. Βαρέθηκα το κόσμο, βαρέθηκα τα δελτία ειδήσεων (τα οποία έτσι κ αλλιώς δε βλέπω), βαρέθηκα τα πάντα. Και να φανταστείτε, πως αν με ξέρατε, θα λέγατε πως είμαι απο τα πιο αισιόδοξα άτομα. Αλλά από ένα σημείο και μετά, βαριέσαι ακόμα και να είσαι αισιόδοξος. Η μάλλον κουράζεσαι. Καλύτερα τώρα. Δε βαρέθηκα. Κουράστηκα.

Loosed thoughts

αλήθεια ξέρω πως κανένας πλέον δε διαβάζει αυτό το μπλογκ. Επίσης ξέρω ότι έχω να γράψω πάααααααααααααρα πολύ καιρό. Επίσης μπορώ να προβλέψω ότι αυτό το ποστ δε θα έχει καμία απολύτως λογική συνοχή μέσα στα πλαίσια που ορίζει ο μέσος άνθρωπος τη λογική συνοχή. παρ'όλα αυτά, χτες με έπιασε για ακόμα μία φορά ( βλέπε : http://someloosethoughts.blogspot.com/2006/12/blog-post_12.html#links ) η κάψα που με πιάνει ανα απροσδιόριστα χρονικά διαστήματα να διαβάσω το blog μου. και εκεί που το διάβαζα συνειδητοποίησα ότι πλέον έχει περάσει πάρα πολύ καιρός χωρίς καν να το καταλάβω. όχι μόνο από την τελευταία φορά που έγραψα (που και πάλι είναι πολύ καιρός)αλλά και από την πρώτη φορά που έγραψα. Πράγμα το οποίο μπορεί να ακούγεται απολύτως λογικό για κάποιον άλλον, αλλά εμένα με χτύπησε σαν κεραυνός. Όταν ξεκίνησα να γράφω ήμουν τριτη ΛΥΚΕΙΟΥ. Τώρα είμαι τριτο ΕΤΟΣ. 3 ολοκληρα χρονια περασαν και ουτε που τα καταλαβα. το κατάλαβα όταν διάβαζα τα αξιοθρήνητα ποστς που είχα κάνει επειδή χώρισα. και τότε σκέφτηκαν "μα καλά, έγραφα και τότε που τα είχα με την όλγα;" και μου ακούστηκε τοοοσο μακρινό. Παρ' όλα τα 3 χρόνια όμως, και αν εξαιρέσεις μερικά στην κυριολεξία pathetic posts, νιώθω ότι δεν άλλαξα καθόλου. και αν όχι καθόλου, ελάχιστα. τα περισσότερα απο τα posts που είχα κάνει πριν 3 χρόνια, έχω την αίσθηση πως θα μπορούσα άνετα να τα είχα κάνει χτες. Ακόμα και τώρα που γράφω, νιώθω λες και είμαι πίσω στο χρόνο και ότι αφού το δημοσιεύσω και μετά θα γυρίσουν και θα κάνουν comment τα ίδια άτομα που έκαναν και παλιά. το πιο πιθανό βέβαια, είναι όχι μόνο να μη κάνει κανείς comment, αλλά και να μη το διαβάσει ποτέ κανείς. ή αν το διαβάσει θα είναι κάποιος ξεχασμένος μετά απο πολύυυυυυυυ και καιρό. που ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι τότε να έχω παντρευτεί, ή να έχω ξεκινήσει να ξαναγράφω κανονικά στο μπλοκ, ή να έχω μεταναστεύσει.
Τέλος πάντων. αυτό που ήθελα να πω είναι ότι ο λόγος που γράφω, είναι ότι χτες που ξαναδιάβαζα τα παλιά μου ποστς, ζήλεψα λίγο και μου ήρθε μία απρόσμενη όρεξη να ξαναρχίσω να γράφω. Και μία συζήτηση που είχα σήμερα αποτέλεσε αυτή τη σπίθα. Έστω και για αυτό το ποστ. που μπορεί να μην έχει λογική συνοχή, μπορεί να μη το διαβάσει ποτέ κανείς, μπορεί και στο κάτω κάτω τις γραφής να μη πατώση το κουμπί "δημοσίευση ανάρτησης" ποτέ, αλλά τουλάχιστον είναι μια απόπειρα και αυτή. Τελος πάντων μου μίλησε μετά απο πολυυυ καιρό, ένα άτομο που ούτε και πολύ καλές σχέσεις έχουμε, ούτε είμασταν και ποτέ τρομεροί φίλοι. λίγη παρέα κάναμε αλλά και αυτή θα μπορούσε να την πει κανείς εξαναγκασμένη λόγο των καταστάσεων. Είχαμε αυτό που θα έλεγε κανείς, τυπικές σχέσεις. Μου μίλησες τέλος πάντων στο facebook και μου έκανε ένα ακόμα πιο αψυχολόγητο σχόλιο από αυτό το ποστ. γυρνάω εγώ και τις λέω "ξέρεις, σόρρυ, αλλά δεν έχω ιδέα για τι μιλάς" και μετά μου λέει "ε να. θυμάσαι πριν πολύ καιρό που είχα μπει σε ένα γκρουπ που έλεγε το και το;" (σ.σ. ήταν ένα γκρουπ με λίγο σεξιστικό χαρακτήρα κατά των αντρών. λίγο όμως όχι πολύ) τις λέω και γω "ε κάτι μου θυμίζει αλλά όχι δε θυμάμαι τι εννοείς". "τότε έκανες εσύ ένα κομμεντ πάνω στο join που έκανα που έλεγε το τάδε και το παρατάδε" "α ναι" της λέω "θυμήθηκα απολύτως τι λες". ε και μου λέει "να. αυτό που σου είπα στην αρχή (σ.σ. το τέρμα αψυχολόγητο comment) είναι η απάντηση σε αυτό που μου είπες τότες. το σκεφτόμουν πάρα πολύ καιρό και τελικά κατέληξα σε αυτό το συμπέρασμα" και πραγματικά. ξέρετε τι; με αυτό που μου είπε τελικά δε συμφωνώ σχεδόν καθόλου (η αλήθεια είναι ότι συμφωνούσα πολύ περισσότερο από τη μαλακία ονομασία του γκρουπ το οποίο αποτέλεσε αφορμή για να κάνω το comment αλλά τέλος πάντων) παρόλα αυτά χάρηκα πάρα πολύ. επειδή εγώ εκείνη τη στιγμή που έκανα πριν από εκείνο τον καιρό αυτό το comment, το έκανα πολύ επιπόλαια, χωρίς να περιμένω να έχει κάποια ανταπόκριση ή να το δώσει κάποιος σημασία. παρ'όλα αυτά αυτό αποτέλεσε έναν από τους κύριους προβληματισμούς ενός ατόμου για ένα άρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. σχεδόν όλοι μας έχουμε ακούσει αυτό που λένε διάφορα pathetic περιοδικά έτσι ώστε να ανεβάσουν την ψυχολογία των αναγνωστών τους. "οι πράξεις σας μετράνε. οι πράξεις σας έχουν ισχύ. μπορείτε να προκαλέσετε την αλλαγή κ.τ.λ." αλλά ποτέ δε τα είχα πάρει στα σοβαρά. παρ'όλα αυτά μου αποδείχτηκε σήμερα μπροστά στα μάτια. εντάξει δεν έχω αυταπάτες. ούτε η πείνα στον κόσμο σταμάτησε ύστερα από αυτό, ούτε η εξαπάτηση, ούτε η εκμετάλευση κτλ κτλ. αν όμως ένα πολύ μικρό και ασήμαντο στην κυριολεξία σχόλιο μου αποτέλεσε τέτοιο αντικείμενο σκέψης, τότε γιατί όχι; μπορεί και άλλες πολλές πράξεις που έκανα και μέσα στην καθημερινότητα μου πέρασαν αδιάφορες, να έχουν επιφέρει εξίσου μεγάλα και ίσως και μεγαλύτερα αποτελέσματα. ποιος ξέρει. ίσως και να ισχύει και αυτό που λέει το εξίσου pathetic αλλά και ταυτόχρονα γλυκό chain mail. "τουλάχιστον ένα άτομα που δε γνωρίζεις καν την ύπαρξη του, σε έχει ερωτευτεί" ή κάπως έτσι. πραγματικά όμως είναι τόσα πολλά που θέλω να γράψω, ίσως και επειδή έχω πολύ καιρό να το κάνω, που θα μπορούσα να μη τελειώσω ποτέ. για αυτό το λόγο κάπου σε αυτό το σημείο θα βάλω μία τελείως αυθαίρετη τελεία και για να μη γίνω κουραστικος (που σίγουρα έχω γίνει) αλλά και επειδή κουράστικα. μπορεί να ξαναγράψω σύντομα, μπορεί να μου ξαναπάρει άλλο τόσο για να ξαναγράψω, μπορεί και να μη ξαναγράψω ποτές. προς το παρόν δεν έχει σημασία. matta ne

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΤΣΟΣ

δε κανω που δε κανω ποτε post ας βαλω τουλαχιστον posts αλλων:

Που να βρουν το δίκιο τους; Και οι "μεν"και οι "δε";
Πρώτα απ' όλα οι ανυπεράσπιστοι κάτοικοι: Χθες έπεσαν πυροβολισμοί στις αυλες των σπιτιών τους, έξω από σχολεία που βρίσκονταν τα παιδιά τους, στο δρόμο που περπατούσαν.Στα καλά καθούμενα.Κι από αδίστακτο κακοποιό.
Που να βρούν το δίκιο τους όμως και οι λιγοστοί φιλότιμοι αστυνομικοί; Του δρόμου και του μεροκάματου. Αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τα φρονήματα των πολιτών αλλά για τα εγκλήματα. Αυτοί που δεν επιδιώκουν να γεμίζουν τις τσέπες τους με το χρήμα από τις "εξυπηρετήσεις", αλλά επειδή θέλουν να βγαίνουν με το κεφάλι ψηλά στην κοινωνία. Κι εκτός υπηρεσίας. Τους τρώει το μαύρο χώμα. Γι'αυτό έκλαψαν σήμερα και χτες οι κάτοικοι της Νίκαιας για τον Μιχάλη Σπανουδάκη,τον 36χρονο υπαρχιφύλακα . Γι'αυτό τον "έκλαψαν" και αρκετοί συνάδερφοι του που τον είπαν "δάσκαλο τιμιότητας". Ήταν ένας φιλότιμος ...πλήν όμως ανεκπαίδευτος αστυνομικός.

Εκτος από το θύμα,όμως, έχουμε 1 δράστη κι έναν ηθικό αυτουργό : 

Τον ληστή με το πιστόλι που δεν "κώλωσε" να βαρέσει κατευθείαν στην καρδιά και το κράτος που τον ώθησε ή τον άφησε να σκοτώνει και δεν μπορεί τώρα να τον αφοπλίσει.
Οι κακοποιοί έχουν γίνει αδίστακτοι και εξπερ στις ληστείες, τις απαγωγές και τους φόνους.
Η ΕΛ.ΑΣ. όμως, δεν έχει σχέδιο για τη σύλληψη τους. Οι αστυνομικοί "κλαίγονται" και με το δίκιο τους για τις ελλείψεις σε προσωπικό, μέσα αυτοπροστασίας και αντιμετώπισης εγκληματικών πράξεων αλλά στις μέρες μας αναλώνονται σε... άλλες, άνωθεν, διαταγές...
Στο πώς θα σπάσουν στο ξύλο φοιτητές και εργαζόμενους που κατεβαίνουν στις πορείες, το πως στήσουν προβοκάτσιες (θυμίζω ρεπορτάζ του alpha με τους κουκουλοφόρους - συνεργάτες της ΕΛΑΣ που "συμμετείχαν" στις διαμαρτυρίες του Δεκέμβρη) και πώς θα "κουκουλώσουν" τις υποθέσεις με τους τρελούς και τους παλαβούς ένστολους που κρατάνε όπλο και βαράνε ΜΟΝΟ σε ότι τους θίγει τη στολή.Όχι όμως και την τιμή του σώματος που υπηρετούν.
Έχω δει σε γήπεδο χούλιγκαν του Πανιωνίου να σπάζουν στο ξύλο πιστιρικά, επειδή στην ταυτότητα του έγραφε τόπο διαμονής Πειραιά (πιστεύονταν οτι είναι Ολυμπιακός). Και ακριβώς δίπλα αστυνομικούς να "την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια" για να... μη βλέπουν. Το αίσχος τους! 
Ας μείνει στη μνήμη μας το παράδειγμα του αστυνομικού Σπανουδάκη κι ας μείνει στη μνήμη τους η δολοφονία του. Κι ας ελπίσουμε να μη ξαναδούν παιδάκια 8 και 10 χρόνων αίμα έξω από το σχολείο τους.

Χάρης Μπόλκας
http://peiratikoreportaz.blogspot.com/

Ανακοίνωση

Λοιπόν βαριόμουνα και έκανα κάτι αλλαγές
στη στήλες στα δεξιά προστέθηκαν δύο ακόμα τετράγωνα
το ένα είναι για όσους βρίσκουν το μπλογκ μου υπεργαμάτο και θέλουν να ενημερώνονται κατευθειάν με το που γίνεται νέο ποστ. RSS feed νομίζω λέγεται. παλιά πήγα να το χρησιμοπιήσω και μου φάνηκε βλακεία. αν κάποιος από σας όμως το χρησιμοποιεί ελπίζω να του φανεί χρήσιμο. τώρα θα μου πείτε πια ενημέρωση; αφού έτσι και αλλιώς ποτέ δε γράφεις. ε ναι οκ. έχει ένα point η λογική σας.
το δεύτερο είναι μία λίστα με μερικά είδη δημοσιεύσεων μου. βρήκα 3 κατηγορίες που ξεχώριζαν από το υπόλοιπο χάος και μία η οποία μπορεί να ξεχωρίσει στο μέλλον και τις τακτοποίησα.

ακόμα μία αλλαγή όπως μπορείτε να δείτε επανέφερα την ώρα του μπλοκ στη κανονική ώρα. την είχα αλλάξει παλιά έτσι ώστε να φαίνεται ότι κάθε μήνας έχει από ένα ποστ αλλά αφού απέτυχα και σε αυτό δεν έχει νόημα να παραμείνει.

αυτά. μπορεί να φαίνονται λίγα αλλά πήραν κάμποση ώρα καθώς έκανα μερικές βλακείες στο ενδιάμεσο

Pwnd

οσον αφορα αυτο το post :

http://someloosethoughts.blogspot.com/2007/01/blog-post_12.html

ειδα μια απαντηση προχτες στο internet:

Anarchy in Greece

επιστρεφω μετα απο καιρο αποχης για να γραψω την αποψη μου για το θεμα που συζηταει ολη η ελλαδα τον τελευταιο καιρο.

το κειμενο ειναι copy paste απο κειμενο που ειχα ανεβασει σε ενα φορουμ:

το κακο ειναι οτι δεν καταστρεφουν πλεον μονο οι αναρχικοι. συμμετεχουν κ αλλοι ανθρωποι που απλα "τους την βαρεσε".
κ το χειροτερο ειναι οτι καθομαστε πλεον κ μιλαμε για τις καταστροφες κ οχι για το τι φταιει που εγιναν αυτα.




για εμενα αυτες οι 2 δηλωσεις ειναι το ζουμι ολης της υποθεσης. πλεον, δε μιλαμε απλα για μια ομαδα γνωστων αγνωστων που τα σπαει επειδη ετσι της αρεσει. πλεον μιλαμε για μεγαλο αριθμο ανθρωπων. πολυ μεγαλο. το γεγονος και μονο οτι καταφεραμε να δημιουργησουμε μια τοσο μεγαλη μαζα αγανακτισμενων ανθρωπων με προθεση να σπασει οτι βρει μπροστα της, ειναι κατορθωμα για τη χωρα. ξαναλεω αυτο που ειπα στην αρχη. το χειροτερο ειναι οτι καθομαστε πλεον κ μιλαμε για τις καταστροφες κ οχι για το τι φταιει που εγιναν αυτα. και πλεον, με τις διαστασεις που εχει παρει το ολο θεμα, δε νομιζω εστω και ενας να πιστευει πως οι καταστροφες που γινονται αυτη τη στιγμη γινονται για το θανατο του αλεξη. ουτε επισης να πιστευει οτι ειναι μια ομαδα που της αρεσει να τα σπαει. το θεμα με τον αλεξη ειναι απλως η σταγονα που ξεχυλισε το ποτηρι. μιλαμε για τεραστιο αριθμο προβληματων που σιγα σιγσα μαζευονταν και εγιναν ολοκληρο βουνο. επειδη οταν εμεις οι φοιτητες φωναζαμε για αστυνομικη βια, το υπουργειο μας ελεγε αλητες και αναρχικους. οταν φωναζαμε για κοινωνικες ανισοτητες, μας λεγαν ονειροπαρμενους και μη ρεαλιστες. οταν μιλαγαμε για καθημερινη καταπατηση ανθρωπινων δικαιωματων μας ελεγαν φαντασμενους. ε οκ. φατα τα ολα στη μουρη τωρα. σε καμια περιπτωση δε χαιρομαι για ολα αυτα που γινονταν. λυπαμαι μεσα απο την καρδια που βλεπω μια ολοκληρη χωρα να ειναι σε κατασταση αναρχιας. αλλα δε μπορω να συγκρατηθω και να μη πω "εμεις σας τα λεγαμε". πιστευω η σημερινη κατασταση πρεπει να βαλει σε σκεψη ολο τον ελληνικο λαο

Επισκοπηση

Αυριο εχω 9 η ωρα μαθημα και μιας και εχω ξεκινησει να παρακολουθω τη σχολη κανονικα ε συγκριση με περσι, ειχα αποφασισει οτι θα παω.

σε αυτο το σημειο πρεπει να σας ενημερωσω για μενα υπαρχουν 2 τροποι να παω στη σχολη μου. Ο πρωτος ειναι να παω με λεωφορειο οπου μου παιρνει πανω κατω 1 ωρα. Ο δευτερος ειναι να πηγαινω με την αδερφη μου οπου μου παιρνει κανα 20λεπτο. Οπως ολα τα πραγματα στη ζωη, ετσι και αυτα εχουν τα θετικα και τα αρνητικα τους. Το θετικο με το λεωφορειο ειναι οτι το παιρνω οποτε θελω εγω και καθοριζω μονος μου το προγραμμα μου. Το αρνητικο ειναι το προφανες. 1 ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΩΡΑ. Οπου αν προσθεσεις και το γυρισμο γινονται 2. Τα θετικα και αρνητικα του 2ου τροπου ειναι ακριβως τα αντιθετα του πρωτου. (ακολουθει εξηγηση για τους καθυστερημενους:). Ναι μεν παιρνει μονο 20 λεπτα, δλδ 40 λιγοτερα λεπτα απο οτι με το λεωφορειο, αλλα μπορω να πηγαινω μονο οταν πηγαινει η αδερφη μου και επισης πρεπει να υποστω και τη γκρινια της επειδη αργω 2 μιλισεκοντ να πατησω το κουμπι του ασανσερ. 

Τελος παντων δεν ειναι αυτο το θεμα μας. Ηθελα να σας πω οτι ο σκοπος μου ηταν να παω αυριο στη σχολη με την αδερφη μου. 9 η ωρα θα πηγαινα, οποτε λογικα θα σηκωνομουν κατα τις 8 θα εκανα και ενα μπανιο με την ησυχια μου και θα ημουν ανετα. Ελα ομως που η αδερφη μου αποφασισε να με ενημερωσει στις 1.30 π γυρισε απο την εξοδο της οτι τλκ δε θα παει στη σχολη της. Αυτο σημαινε οτι αναγκαστικα εγω θα επρεπε να παω με λεωφορειο. Και οχι. Τελικα δε θα επρεπε να ξυπνησω 8 αλλα 7 και να υποστω και ολη την ταλαιπωρια του λεωφορειου στη μαπα μου. Οποτε και εγω εκανα οτι θα εκανε οποιοσδηποτε λογικος ανθρωπος στη θεση μου. Η πρωτη μου ενεργεια ειναι να ξεχεσω την αδερφη μου που με υπολογιζει τοσο πολυ στο προγαμμα της. Η δευτερη ενεργεια ειναι να ξεχεσω τη σχολη που πηγε και φυτρωσε στη μεση της πολης και οχι διπλα στο σπιτι μου και να αποφασισω οτι σαν τιμωρια της θα χασει την παρουσια μου την επομενη μερα. 

Το γεγονος ομως οτι δε θα παω αυριο στη σχολη, σημαινει οτι σημερα μπορω να κοιμηθω οτι ωρα θελω. Και αληθεια σας λεω δε νομιζω να υπαρχει καλυτερο πραγμα για μενα απο το ξενυχτι μπροστα στον υπολογιστη. Μπορει να εχω βγει εξοδο και να ειμαι εξω απο το σπιτι 12 ωρες. Μπορει να νυσταζω σαν πουστης (χωρις παρεξηγηση για τους πουστιδες, μια απλη φραση ειναι). Οπως και να χει ομως το βραδι θα κατσω στον υπολογιστη. Τερμα.

Οποτε αποφασισα να ξενυχτισω και γω. Εκει οπου δεν ειχα τι να κανω και σκοτωνα την ωρα μου μπηκα στο μπλογκ μου με σκοπω να συνεχισω να σκοτωνω την ωρα μου. Και οπως κλασσικα οταν μπαινω στο μπλογκ μου και δεν εχω απολυτως τιποτα να κανω, αρχικα ελεξγα τα μπλογκς π εχω στους συνδεσμους μου και στη συνεχεια ξανααρχισα να διαβαζω τα παλια μου ποστ (αυτο ο ναρκισσισμος μου δεν τρωγεται με τιποτα). Οποτε σε μια φαση εφτασα στο ποστ που ειχα γραψει περιπου περσι τετοια εποχη για τον ερχομο του φθινοπωρου και συνηδειτοποιησα οτι ουτε λιγο ουτε πολυ ειχε περασει ενας χρονος απο τοτε. Και τοτε αναλογιστηκα ολον αυτο τον χρονο και καταλαβα οτι ενω δεν ηταν και απο τα καλυτερα χρονια απο τη ζωη μου, (ισως να μη θεωρειται καν καλη χρονια) κατα βαθος ειχε και αυτος τη μαγεια του

Καταρχας μπηκα πανεπιστημιο. Επιτελους. Τοσα χρονια το ελεγα και μου φαινοταν σαν κατι που απειχε χιλιετιες. Σαν να λεω τωρα οτι καποτε θα παντρευτω και θα κανω παιδια (καλα αυτο μπορει να μη γινει και ποτε, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα. μια γαμημενη παρομοιωση ειναι). Αυτο ειναι και καλο και κακο. και ενω οι περισσοτεροι θα πουν "μα καλα μαλακας ειναι αυτος; που το ειδε το κακο", εγω θα κανω για ακομα μια φορα τη διαφορα και θα πω πως ισως τα κακα ειναι περισσοτερα απο τα καλα. Ας δουμε. Τα θετικα ειναι : Φοιτητικη ζωη, η οποια περιλαμβανει ξενυχτια οποιαδηποτε μερα του χρονου εσυ θες (με μονη εξαιρεση αν την επομενη μερα εχεις εργαστηριο), βολτα για καφε οποιαδηποτε στιγμη της ημερας εσυ θες (εκτος αν εχεις εργαστηριο) και γενικα για να μη σας τα πριζω με λιγα λογια απολυτη ελευθερια να κανεις οτι θες (με μονη εξαιρεση τα εργαστηρια). Αυτα. Αλλα θετικα το πανεπιστημιο εκτος απο τη φοιτητικη ζωη δεν εχει. Επισης ομως δεν εχει και αλλα αρνητικα εκτος απο τη φοιτητικη ζωη. και τι εννοω. Οκ, καλη η απολυτη ελευθερια αν εισαι ενα βλαμμενο καταπιεσμενο επαρχιωτακι που ξεφυγε απο το χωριο του που το αποκαλουσαν ολοι Τασουλη, αλλα να σας πω την αληθεια εμενα ποτε δε μου ελειψε ιδιαιτερα η ελευθερια. Δεν ισχυριζομαι οτι ημουν ο σουπερ γαματος τυπος οπου εβγαινε ξενυχτουσε και χτυπουσε και απειρες γκομενες. Ισα ισα απο τα φλωρακια ειναι. Αλλα η αληθεια ειναι και τωρα που μπορω να τα κανω (ισως με μονη εξαιρεση τις απειρες γκομενες) δε τα κανω ιδιαιτερα επειδη πολυ απλα δε με ενθουσιαζουν. Ναι αν εισαι καταπιεσμενο επαρχιωτακι θα ενθουσιαστεις με την ολη ιδεα και ολη μερα θα γυριζεις σπιτι σου τυφλα νομιζοντας πως εισαι ο σουπερουαου τυπος. Αλλα σε μενα δε συνεβει κατι τετοιο. Σε καμια περιπτωση δεν ισχυριζομαι οτι εγω εχω δικιο και το επαρχιωτακι εχει αδικο. Απλως σας λεω τα πραγματα απο τη δικη μου οπτικη μου γωνια. Το πιο πιθανο ειναι αν μεγαλωνα και εγω στην επαρχια να ακολουθουσα την ιδια συμπεριφορα. Και επισης δεν ισχυριζομαι οτι ολα τα επαρχιωτακια ειναι βλαμμενα και καταπιεσμενα. Απλως δεινω παραδειγμα.

Οπως και να χει, τελος παντων μπορει να εχεις αυτη την απολυτη ελευθερια, αλλα πιστευω οτι η φοιτητικα ζωη χανει απειρα στο θεμα της παρεας. Τι εννοω: Καταρχας ας ξεκινησουμε με το ποιο απλο. Χωριζεις με τους φιλους σου. Ο ενας φευγει κερκυρα, ο αλλος λαμια και ο αλλος αλεξανδρουπολη. Περα απο αυτο να εξηγησω και το αλλο θεμα. Στα χρονια του λυκειου καθε μερα θες δε θες πας σχολειο και περνας αναγκαστικα περιπου 30 ωρες της βδομαδας με τα ιδια ατομα. Μπορει κατα βαθος να σου τη δινουν, να σε εκνευριζουν και να θες να βαλεις το χερι σου μεσα στο λαρυγγι τους για να βγαλεις τη καρδια τους απο το στομα, αλλα οπως και να χει, αναγκαστικα, θε δε θες αναπτυσεται μια οικειοτητα μεταξι σας. Οσο και αν τα αντιπαθεις, τα ξερεις, εχεις ζησει καμποσα χρονια μαζι τους και με λιγα λογια νιωθεις ανετα μαζι τους. Να μην αναφερω καν οτι εκτος απο τις αντιπαθεις αναπτυσονται και τεραστιες συμπαθειες που περιμενεις πως και πως να χτυπησει το κουδουνι για να βγειτε στην αυλη να κανετε μαλακιες. το θεωρω αυτονοητο. Πολυ ωραια δεν ακουγονται ολα αυτα; Ε. Μαντεψτε. Με το που μπαινεις πανεπιστημιο χανονται ολα. Κατευθειαν. Ξαφνικα ολοι εχουν "μεγαλωσει", γινονται πιο επιλεκτικοι στην παρεα τους και το να πεταξει καποιος μια σαιτα στο μαθημα θεωρειται τεραστια ανωριμοτητα και ψευτομαγκια. Και για ακομα μια φορα λεω πως δεν εχουν αδικο. Ετσι οπως το λεω και εγω τωρα μου φαινεται πως εχουν δικιο. Αλλα εμενα μου λειπει ρε γαμωτο ο τρελος φυσικος που με αποκαλουσε "μαλακα" και ολοι οι συμμαθητες μου τον κοροιδευαν. και σχεδον ολα τα παρομοια.

Τελος παντων αυτα νομιζω ειναι τα πιο βασικα οσον αφορα τη φοιτητικη ζωη. υπαρχουν και αλλα πολλα, αλλα αυτα πιστευω πως κανουν τη μεγαλυτερη διαφορα. Συνεχιζω με τη χρονια.

(Προειδοποιηση : ακολουθει βαρετη παραγραφος)

Μπηκα πανεπιστημιο, (το ειπα ηδη αυτο) κολλησα με μια κοπελα κατι που ειχα χρονια να το παθω (και η ενημερωση για αυτο το θεμα τελειωνει εδω), εκανα μαθηματα ναυαγοσωστικης κατι που δε θα εκανα με τιποτα παλαιοτερα, εκανα αρκετα ταξιδια και κατα τη μεση της χρονιας αποφασισα να ξαναδωσω. Περασε και το β εξαμηνο με μενα να περιφερομαι μεταξι της σχολης για να παρακολουθω το μοναδικο εργαστηριο και σπιτι μου οπου ολη μερα τεμπελιαζαμε το την προφαση οτι διαβαζω. (αν και ολο το εξαμηνο ζητημα να διαβασα μια βδομαδα). Ηρθαν οι πανελληνιες, τις εδωσα (κλασσικα, αγχος, ενοχες επειδη ενω πρεπει να διαβασεις τεμπελιαζεις κτλ) και στη συνεχεια εδωσα και το μοναδικο μαθημα απο τη σχολη μου και μετα ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ. καλοκαιρι. δε νοιαζεσαι για τιποτα απολυτως και κανεις οτι θελεις. πηγα κατασκηνωση α περιοδο οπου περασα ισως τις καλυτερες 22 μερες της ζωης μου. εδω περα να προσθεσω οτι οσο απαισιος ηταν ο χειμωνας μου και η φοιτητικη ζωη το χειμωνα, τοσο τελειο ηταν το καλοκαιρι μου και η φοιτητικη ζωη το καλοκαιρι. Παιδικη κατασκηνωση, με το που τελειωνει αυτη κλασσικα ποσειδι και μετα για ελευθερο καμπινγκ στη κερκυρα στο παφ φεστιβαλ (για οσους το ξερουν). Στη συνεχεια ακομα 22 μερες παιδικη κατασκηνωση οπου ηταν και παλι γαματα αλλα οχι τοσο τελεια οσο την πρωτη φορα και μετα θεσσαλονικη. εκατσα κανα δυο βδομαδες και μετα πηγα 15 μερες θεσσαλια να μεινω σε κατι φιλους, οπου εκει περα καταλαβα επιτελους πως ειναι η φοιτητικη ζωη οταν δε μενεις στην πολη σου και με λιγα λογια περασα και κει γαματα. 

βεβαια μολις συνηδειτοποιησα οτι ολα αυτα να δε σας ενδιαφερουν καθολου αλλα δε μου παει καθολου η καρδια να τα σβησω. Για αυτο εβαλα αργοτερα την προειδοποιηση πανω απο την παραγραφο.

και τωρα τι εχουμε; ειμαι πανω κατω στην ιδια κατασταση με κεινη που ξεκινησα. σχολη, ναυαγοσωστικα σχολη (σιγα με το επαιρνα ετσι ευκολα το διπλωμα) και απο κει και περα οτι βρεξει ας κατεβασει.

αυτα και αν σας επριξα με το ποστ μου δε ζητω συγνωμη καθως θα ηταν υποκριτικο. νιωθω λιγο ασχημα βεβαια αλλα αν ηταν να ζητησω συγνωμη δε θα το εκανα εξ αρχης. σας ευχομαι καλο φθινοπωρο και καλο χειμωνα.

ΑααααΑΑΑΑααααααααΑαα

λοιπον κανω ουσιαστικο τοπικ μετα απο πολυ καιρο επειδη δεν αντεχω. δε μπορω. πρεπει να μιλησω σε καποιον. να πω τα παραπονα μου. τα προβληματα μου. δλδ αυτη η κατασταση δεν αντεχεται. οχι μη νομιζετε. δε θα δειτε καποιο εμοποστ. ενα αγανακτισμενο και απελπισμενο ποστ θα δειτε.

και οχι δεν ειναι οτι ειμαι αποτυχημενος και δεν εχω σε ποιον να μιλησω. εχω ατομα να τους πω τον καημο μου και μαλιστα πολλα.για να ειμαι ακριβης καθε μερα για αυτο τον καημο μου μιλαω με τους φιλους μου. αλλα ειναι τοσο μεγαλος, οπου μου φαινεται πως μια απλη καθημερινη συζητηση επι 2 ωρες δε φτανει για να κορεσει την επιθυμια μου να το πω σε ολο τον κοσμο. να βγω στο μπαλκονι με τηλεβοα και να αρχισω να φωναζω. να παρω το ντατσουν του αλβανου και κανω βολτες στο κεντρο φωναζοντας. να ανεβω στην σκηνη την ωρα της συναυλιας του σακη ρουβα να του παρω το μικροφωνο και να φωναξω με ολη τη δυναμη της φωνης μου, μεχρι να νιωσω τις φωνητικες μου χορδες ναι βγαινουν απο το λαιμο μου επειδη δεν αντεχουν αλλο, τα πνευμονια μου απο τεραστια μπαλονια να γινονται μπαλακια του πινγκ πονγκ επειδη τους εχει τελειωσει ολος ο αερας και τα δοντια μου να πεταγονται εξω απο το στομα μου απο τη δυναμη της φωνης. Να βγω και να φωναξω : ΕΙΣΤΕ ΚΩΛΟΖΩΑ

ναι αληθεια σας λεω. αυτο το προβλημα και ο καημος μου. αυτο ειναι το σαρακι που μου τρωει καθε μερα τα σωθικα. αυτος ειναι ο καρκινος που με σκοτωνει μερα με τη μερα. οχι. δεν ειναι η γκομενα που με παρατησε. δεν ειναι καν οι γκομενα που δε μου καθεται. και αληθεια σας λεω αυτες ειναι πολλες. αλλα αυτο δε με νοιαζει τοσο πολυ οσο το γεγονος οτι ο κοσμος εχει γεμισει με κωλοζωα. κωλοζωα παντου. τα βλεπεις οταν εισαι στο λεωφορειο. τα βλεπεις οταν εισαι με τα ποδια. τα βλεπεις οταν εισαι στο αμαξι. τα βλεπεις στο μετρο, στο τραμ, στο αεροπλανο. τι να σας πω. ακομα και διαστημοπλοιο να παρεις να βγεις εκτος τροχιας να ηρεμησεις απο αυτα παλι μπροστα σου θα τα βρεις. ειναι ατομα τα οποια σε κανουν να απορεις πως αντεξαν στην εξελιξη των ειδων και δεν εξαφανιστηκαν. ατομα που σε κανουν να πιστευεις το δαρβινο οταν λεει οτι ο ανθρωπος προερχεται απο τα ζωα, αλλα ταυτοχρονα σε κανουν να τον αμφισβητεις λεγοντας πως αφου υπερισχυει ο ισχυρος, αυτα πως σκατα επεζησαν και πολλαπλασιαστηκαν κιολας;

και ειναι πολλα. δεν ειναι ενας. δεν ειναι δυο. ειναι χιλιαδες και ειναι παντου. ειναι η η θεια σου, ειναι ο μαλακας που περναει το φαναρι με κοκκινο,  ειναι ο βλακας συμφοιτητης σου που τον κοιτας και θελεις να τους καρφωσει το στυλο στο κεφαλι, ειναι το ζωο η χαζογκομενα που δε μπορει να αρθρωσει μια προταση σωστα. ειναι ο κολητος σου που ειναι το πιο κωλοζωα απο ολα.

αληθεια σας λεω. στις διακοπες ειχα ηρεμησει σαν ανθρωπος, ειχα γαληνεψει,  ειχα βρει την ουσια του κοσμου και της ζωης. ειχα αποφασισει να κανω μια στροφη και να προσπαθησω να γινω καλυτερος ανθρωπος. να σταματησω να λεω ψεμματα, να μη τα βλεπω ολα απο αρνητικη σκοπια, να μην ειμαι κακος με τους ανθρωπους και να μη κλανω οταν ειμαι μεσα στο ασανσερ. αλλα πειτε μου πως γινεται;

πως γινεται οταν γυρνας απο τις διακοπες και το πρωτο πραγμα που σου λεει ο φιλος σου, ειναι οτι θα παει να αγορασει παπακι; και που ειναι το κακο; κανενα απολυτως. και εγω θελω να παρω ενα. το θεμα ομως γαμω την τυχη μου γαμω ειναι οτι αν ανοιξει ο ουρανος στα δυο και τυχει να παρω παπακι, θα το παρω μονος μου. οχι σαν το κωλοζωο το φιλο μου που θελει να παει να παρει παπακι συναιτερικο. ναι καλα ακουσατε. θελει να παει να αγορασει παπακι μαζι με ενα φιλο του για να μοιραστουν τα εξοδα. δηλαδη ποσο κωλοζωα μπορει να ειναι και τα δυο; και το καλυτερο απο ολα. οταν γυρνας και τους λες : εισαι κωλοζωο. γυρναει και σου λεει : μη ζηλευεις που θα με γουσταρουν ολες οι καγκουρογκομενες. ΔΛΔ ΠΟΣΟ ΚΩΛΟΖΩΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ;

η τι να πεις οταν στελνεις μηνυμα στον αλλον και του λες πως εχετε κανονισει παρεα 5+ ατομων να πατε στη συναυλια που θα γινει ΣΗΜΕΡΑ στις  10.30 και σου απανταει : κοιτα, εγω αυριο, θα παω σινεμα στις 7. οποτε θα τελειωσω νωρις. θες να παμε αυριο; ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ; 

η αληθεια ειναι πως αυτη ηταν η αφορμη που εγραψα. αυτη τη στιγμη ημουν μονος μου στο σπιτι και εγινε μολις αυτο και ηθελα να το μοιραστω με καποιον αλλα οπως σας ειπα ειμαι μονος σπιτι και αν επρεπε να το μοιραστω με καποιο φιλο θα επρεπε να τον παρω τηλεφωνο αλλα δε λεει και πολυ να παρεις τηλεφωνο για να πεις ποσο κωλοζωα ειναι οι ανθρωποι. επειδη πιστεψτε με. ο κοσμος εχει ΓΕΜΙΣΕΙ με κωλοζωα. το πιο πιθανο ειναι και εσυ που το διαβαζεις αυτο το μηνυμα να εισαι κωλοζωο.

υπαρχουν χιλιαδες ακομα παραδειγματα κωλοζωων αλλα δε μπορω να ασχοληθω με το καθενα ξεχωριστα. απλα γυριστε το κεφαλι σας και κοιταξτε διπλα. οι πιθανοτητες λενε πως το πρωτο ατομο που θα δειτε οτι θα ειναι κωλοζωο.

Χρονια και ζαμανια

μη νομιζατε δε θα εχετε κανενα υπερνεο
απλα ενα superkawai video